قحطی بزرگ ایرلند که به قحطی سیب زمینی نیز معروف است در بین سال های ۱۸۴۵ تا ۱۸۵۲ میلادی در کشور ایرلند رخ داد و در آن حدود یک میلیون نفر از مردم بر اثر گرسنگی و بیماری جان باختند و بیش از یک میلیون نفر نیز به کشورهای بریتانیا، استرالیا، کانادا و به ویژه به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کردند. تعداد زیادی از این مهاجران نیز در طول سفر و در کشتی هایی که آنان را حمل می کرد از بین رفتند.
کتاب انقلاب کشاورزی (از مجموعه تاریخ جهان)، نوشته کاترین ج.لانگ، ترجمه مهدی حقیقت خواه، چاپ دوم، انتشارات ققنوس، تهران، ۱۳۸۶
جمعیت ایرلند هنوز حدود ۲ میلیون نفر کمتر از جمعیت این کشور پیش از این رویداد است.
در سده هجدهم میلادی و با ورود گیاهان جدید از قاره آمریکا به اروپا، دو محصول کشاورزی یعنی ذرت و سیب زمینی در آن قاره موفقیت بزرگی را به دست آوردند، به گونه ای که باعث رشد جمعیت و جلوگیری از گرسنگی در اروپا شدند. ذرت و سیب زمینی به دست آمده از مقدار معینی زمین، چندین برابر غلات آن روز اروپا (گندم و جو) که برای تولید نان استفاده می شد کالری تولید می کرد. به نظر می رسد دریانوردان اسپانیایی نخستین بار سیب زمینی را به ایرلند وارد کرده باشند. ایرلند نخستین سرزمین اروپایی بود که به خوبی از سیب زمینی استفاده کرد. در قرن هیجدهم بسیاری از ایرلندی ها برای غذای روزانه خود به سیب زمینی وابسته بودند. در سال ۱۸۰۰ میلادی (ابتدای قرن نوزدهم) سیب زمینی خوراک اصلی کارگران و کشاورزان سراسر اروپای شمالی و حتی انگلستان بود. یک نفر انگلیسی که در سال ۱۷۸۰ میلادی از ایرلند بازدید کرده چنین نوشته است:
تصورش را بکن، کاسه سیب زمینی مرد ایرلندی روی زمین قرار گرفته، تمام خانواده دور آن چمپاتمه زده اند و مقدار باور نکردنی را می بلعند. خوک به راحتی همسر مرد، سهم خودش را برمی گیرد. مرغ و خروس ها، بوقلمون ها، غازها، سگ، گربه، و شاید گاو همه از همان کاسه می خورند... .
کتاب انقلاب کشاورزی (از مجموعه تاریخ جهان)، نوشته کاترین ج.لانگ، ترجمه مهدی حقیقت خواه، چاپ دوم، انتشارات ققنوس، تهران، ۱۳۸۶
جمعیت ایرلند هنوز حدود ۲ میلیون نفر کمتر از جمعیت این کشور پیش از این رویداد است.
در سده هجدهم میلادی و با ورود گیاهان جدید از قاره آمریکا به اروپا، دو محصول کشاورزی یعنی ذرت و سیب زمینی در آن قاره موفقیت بزرگی را به دست آوردند، به گونه ای که باعث رشد جمعیت و جلوگیری از گرسنگی در اروپا شدند. ذرت و سیب زمینی به دست آمده از مقدار معینی زمین، چندین برابر غلات آن روز اروپا (گندم و جو) که برای تولید نان استفاده می شد کالری تولید می کرد. به نظر می رسد دریانوردان اسپانیایی نخستین بار سیب زمینی را به ایرلند وارد کرده باشند. ایرلند نخستین سرزمین اروپایی بود که به خوبی از سیب زمینی استفاده کرد. در قرن هیجدهم بسیاری از ایرلندی ها برای غذای روزانه خود به سیب زمینی وابسته بودند. در سال ۱۸۰۰ میلادی (ابتدای قرن نوزدهم) سیب زمینی خوراک اصلی کارگران و کشاورزان سراسر اروپای شمالی و حتی انگلستان بود. یک نفر انگلیسی که در سال ۱۷۸۰ میلادی از ایرلند بازدید کرده چنین نوشته است:
تصورش را بکن، کاسه سیب زمینی مرد ایرلندی روی زمین قرار گرفته، تمام خانواده دور آن چمپاتمه زده اند و مقدار باور نکردنی را می بلعند. خوک به راحتی همسر مرد، سهم خودش را برمی گیرد. مرغ و خروس ها، بوقلمون ها، غازها، سگ، گربه، و شاید گاو همه از همان کاسه می خورند... .
wiki: قحطی بزرگ ایرلند