کاراپت سیدال

کاراپِت شاهینیان (ارمنی: Կարապետ Շահենի Շահինյան) متخلص کاراپت سیدال)ارمنی: Կարապետ Սիտալ) در سال ۱۸۹۱ در روستای گاشت از توابع شاداخ ایالت واسپوراکان ارمنستان غربی متولد شد. در سال های ۹۶–۱۸۹۵ به هنگام کشتار حمیدیه ارمنستان غربی، پدر و مادر خود را گم کرد و روانه یتیم خانه های آمریکایی شهر وان گردید. در کالج آمریکایی شهر تبریز تحصیلاتش را به پایان رساند و به عنوان آموزگار در شهر وان به تدریس پرداخت و به موازات آن در هیئت تحریریه هفته نامه «وان-دوسپ» به نویسندگی مشغول شد. در سال ۱۹۱۴ به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد و در فیلادلفیا به کارگری پرداخت. در همین زمان نیز نشریه ارمنی زبان «افق» را سردبیری کرد.
«سرودهای دوشیزگان» (۱۹۱۹)، «از شب تا سحر» (۱۹۳۱)، «آوازهای صبح» (۱۹۳۶)، «سرودهای رزم» (۱۹۵۳)، «اساطیری» (۱۹۵۷)، و «خرمن خای طلایی» (۱۹۶۲) از جمله آثار اوست.
کاراپت سیدال چندین اثر فولکلوریک نیز گردآوری و تصحیح کرده است که با نام های «لیلی و مجنون» (۱۹۱۹ و ۱۹۴۵)، «شجاعان ساسنا» (۱۹۳۹)، «دلیران گاشت» (۱۹۴۱)، و «آرزوی چوپان» انتشار یافته اند.
کاراپت سیدال در سال ۱۹۷۲ درگذشت.