پل قطور

پل قطور پلی است که در مسیر راه آهن ایران و ترکیه در نزدیکی خوی ساخته شده است. ساخت این پل در سال ۱۳۴۹ (۱۹۷۰ میلادی) به پایان رسید. این پل از نوع زیر قوسی است و تا مدت ها بزرگ ترین دهانه قوسی را در بین پل های ایران داشت. همچنین این پل در زمان جنگ ایران و عراق مورد اصابت راکت های عراقی قرار گرفت. اما خوشبختانه راکتهای عراقی با خود پل اصابت نکردند و به اطراف پل برخورد کردند. گفته شده که مهندس سازنده این پل یک زن آلمانی است.
حمله هوائی اول در تاریخ ۱۳۶۴/۱۲/۲۲ که منجر به آسیب پایه های فلزی ارک و شاسی گردید.
حمله هوائی دوم در تاریخ ۱۳۶۵/۰۳/۰۵ منجر به شهادت ۶ نفر از نیروهای راه آهن و پرسنل پدافند هوائی گردید.
حمله هوائی سوم در تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۲۸ منجر به وارد شدن خسارتی به پایه بتونی اصلی سمت رازی شد.
حمله هوائی چهارم در تاریخ ۱۳۶۶/۱۲/۷ که پایه بتونی سمت سلماس آسیب دید.
حمله هوائی پنجم درتاریخ ۱۳۶۶/۱۲/۲۶ مجدداً به پایه بتونی سمت سلماس انجام شد.
این پل در ۲۵ کیلومتری جنوب غربی شهر خوی و در ناحیهٔ سرحدی شهر قطور از توابع استان آذربایجان غربی می باشد. امروزه پل قطور به عنوان یک جاذبهٔ گردشگری هم مورد توجه است.
این پل در سال ۱۳۴۷ توسط دو شرکت ایرانی (رانکین) و شرکت اتریشی (پور) پی ریزی و پایه های بتونی آن اجرا و اسکلت فلزی و شاسی آن توسط امریکائی ها انجام گرفت.طول این پل ۴۴۸ متر، طول ارک فلزی پل ۲۲۳ متر و ارتفاع آن از سطح رودخانه قطور ۱۱۸٫۲۸ متر دارای ۱۰ عدد پایه بتونی مسلح بوده که ۶ عدد از این پایه ها به طرف خوی و ۴ عدد از پایه های بتونی به سمت رازی می باشد و در مجموع دارای ۸ دهنه که به صورت اکس به اکس در امتداد هم گسترش یافته اند.
رنگ این پل فلزی در گذشته به رنگ قرمز بود و در زمان جنگ ایران و عراق جهت استتار از حمله هوائی عراق، به رنگ خاکی رنگ آمیزی شده است.