متلمظ. [م ُ ت َ ل َم ْ م َ ] ( ع اِ ) محل تبسم و خنده. یقال : انه لحسن المتلمظ. ( ناظم الاطباء ). مُتَبَسَّم. ( از اقرب الموارد ) ( محیطالمحیط ).
متلمظ. [ م ُت َ ل َم ْ م ِ ] ( ع ص ) آن که زبان گرداگرد دهان برآوردبعد از طعام. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). تذوق. ( ازاقرب الموارد ). کسی که پس از غذا خوردن زبان را گرداگرد دهان میگرداند تا باقی مانده غذا را برداشته دهان را پاک کند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تلمظ شود.
متلمظ. [ م ُت َ ل َم ْ م ِ ] ( ع ص ) آن که زبان گرداگرد دهان برآوردبعد از طعام. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). تذوق. ( ازاقرب الموارد ). کسی که پس از غذا خوردن زبان را گرداگرد دهان میگرداند تا باقی مانده غذا را برداشته دهان را پاک کند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تلمظ شود.