آذان الحمار گیاهی پایا، گلدار و پر شاخه است که بلندی آن به 30 تا 90 سانتی متر ( 1و2 ) و گاه یک متر ( 3 ) می رسد. ساقه ها راست، زاویه دار و پوشیده از تارهای زبر برگشته و خمیده بوده و گلها سفید، زرد، صورتی و بنفش است که در بهار و در فاصله ماههای اردی بهشت تا
اواخر تیر ظاهر می شوند ( 1و2 ) . با آنکه گل های این گیاه نوش فراوان ایجاد می کنند ولی تا فراخ شدن کامل جام گل ، زنبور عسل نمی تواند از آن استفاده نماید ( 1 ) برگ های پائین ساقه گیاه خیلی بزرگ بوده و وگاهی به حدود 1 متر طول می رسند ، بیضی شکل بوده و دارای دمبرگ می
باشند ولی برگ های قسمت بالایی ساقه بدون دمبرگ هستند ( 1و2 ) منابع 1 - گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3 ، چاپ چهارم 1368، انتشارات دانشگاه تهران 2 - معارف گیاهی ، حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج 6 ، چاپ چهارم 1382، دفتر نشر فرهنگ اسلامی 3 - Symphytum officinalis
in Wikipedia تکثیر تخم این گیاه خیلی سخت می رسد و کم lحصول است و به این جهت تکثیر گیاه معمولاً از طریق کاشت پاجوش های گیاه و جوانه های ریشه انجام می گیرد. پاجوش ها و جوانه های ریشه را در بهار به فاصله100×60 سانتی متر می کارند. محل رویش این گیاه در اروپا و
بعضی مناطق آسیا از جمله غرب سیبری و آسیای صغیر پراکندگی دارد ولی در ایران یافت نمی شود ( 1 ) در آمریکا 42 جنس از تیره گاوزبان و 4 گونه سینفیتون وجود دارد. چند گونه سینفیتون در ایران می رویند که عبارتند از: Symphytum Kurdicum Boiss گیاهی است چند ساله که در غرب
ایران و در کردستان می روید و ریشه ضخیمی دارد. Symphytum peregrinum Ledeb گیاهی است چند ساله با ریشه ضخیم دوکی شکل و منشعب شبیه سایر گونه های آذان الحمار که در آذربایجان می روید. Symphytum asperrimum sims گیاهی است چند ساله که در رامسر ( شمال ایران ) و در ارسباران
( آذربایجان ) می روید ( 2 ) گونه های فوق از نظر خواص دارویی مورد ارزیابی قرار نگرفته اند و در اندک مواردی که به مقدار دارویی مجاز مصرف شده اند، نسبت به گونه های اروپائی ، دارای خواص ضعیف تری بوده اند ( 2 ) منابع 1 - گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3 ،
چاپ چهارم 1368، انتشارات دانشگاه تهران 2 - معارف گیاهی ، حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج 6 ، چاپ چهارم 1382، دفتر نشر فرهنگ اسلامی 3 - USDA Plants profile قسمت مورد استفاده قسمت مورد استفاده گیاه ، ریزوم و ریشه آن است که به صورت قطعات 2 تا 5 سانتی متری در بازار
عرضه می شود. سطح بیرونی این قطعه ها خاکستری تیره یا کاملاً سیاه و دارای خطوط طولی است که پس از خشک شدن مشخص تر می شوند. درون ریشه سفید و طعم آنها لعابی است. از گل های گیاه برای تهیه بعضی فرآورده های نرم کننده سینه استفاده می شود . در بعضی نواحی شاخه های گلدار
و ریشه گیاه را مانند سبزی مورد استفاده قرار می دهند. از برگ های گیاه نیز استفاده درمانی می شود. منابع 1 - گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3، چاپ چهارم 1368، انتشارات دانشگاه تهران 2 - معارف گیاهی ، حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج 6 ، چاپ چهارم 1382،
دفتر نشر فرهنگ اسلامی ترکیبات شیمیایی ریشه و ریزوم این گیاه دارای موسیلاژ، اسید کالیک، آلانتوئین، یک گلوکو آلکالوئید به نام کونسولیدین consolidine، به مقدار بسیار جزئی آسپاراژین، کولین، اسانس ، قند. . . است. وجود یک آلکالوئید سمی به نام سینفیتو گلوسین در ریشه
تائید شده که در اثر تجزیه به کونسولیسین consolicine تبدیل می شود. دو آلکالوئید مذکور هر دو خاصیت سمی دارند ولی چون مقدارشان بسیار اندک است، مصرف ریشه، هیچ خطری به وجود نمی آورد. ( 1و2 ) نتایج بررسی های دیگر نشان داده است که آذان الحمار دارای مواد آنتی اکسیدان،
ویتامین c، ویتامین Eو بتا کاروتن نیز می باشد ( 2 ) منابع 1 - گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3، چاپ چهارم 1368، انتشارات دانشگاه تهران 2 - معارف گیاهی ، حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج 6 ، چاپ چهارم 1382، دفتر نشر فرهنگ اسلامی تاریخچه آذان الحمار در طب
عامه به صورت ضماد در درمان سوختگی ها و زخم ها به کار می رفته است ( 1 ) . اما مصرف آن به شکل دم کرده یا دمنوش گیاهی به علت احتمال ایجاد آسیب کبدی مورد اختلاف نظر بوده است ( 2 ) . در بعضی موارد ، عده ای از گیاه شناسان وجود مواد سرطان زا را در گیاه گزارش کرده اند
( 3 ) این گیاه از قدیم الایام مورد استفاده مردم و حکیمان دوران باستان بوده است به طوری که دیوسکویدس و جالینوس ، این گیاه را داروی اختصاصی التیام زخم ها می دانسته اند و آثار کاهش دهنده ورم بواسیر، رفع خونروی ها، درمان خلط خونی و خونروی فواصل قاعدگی برای آن قائل
بودند ( 4 ) یونانیان قدیم از عصاره آذان الحمار برای التیام زخم ها استفاده می کرده اند و معتقد بودند این عصاره موجب جوش دادن و نمو گوشت پاره شده محل زخم و بازگرداندن به خالت طبیعی اولیه می شود ( 3 ) پلینی pliny کبیر طبیعی دان رومی از این گیاه به نحو دیگری استفاده
می کرد، به این ترتیب که با جوشاندن گیاه در آب ، خمیر چسبناکی به دست می آورد و آن را روی زخم می گذاشت . این خمیر مانند چسب روی زخم را گرفته و آن را التیام می داد و به هم چسبانیده و پوست را به حالت اولیه در می آورد. خمیر آذان الحمار که به این ترتیب تهیه می شد،
بعد از چند دقیقه مانند گچ شکسته بندی سفت می شد ( 3 ) در قرن اول بعد از میلاد دیوسکوریدس از دم کرده آذان الحمار در بیماری های دستگاه تنفس و ناراحتی های معده و روده استفاده می کرد ( 3 ) در میدان های جنگ رسم بر این بود که پارچه ای را در خمیر آذان الحمار فرو کرده و
دور زخم ها و بخش های شکسته استخوان ها می بستند. پس از خشک شدن ، این خمیر ، موضع و عضو را مانند گچ شکسته بندی در خود می گرفت و به این جهت آذان الحمار به نام های Knitbone و boneset نامیده شد ( 3 ) در قرون وسطی این گیاه برای التیام جراحات و درمان زخم های . . .
اواخر تیر ظاهر می شوند ( 1و2 ) . با آنکه گل های این گیاه نوش فراوان ایجاد می کنند ولی تا فراخ شدن کامل جام گل ، زنبور عسل نمی تواند از آن استفاده نماید ( 1 ) برگ های پائین ساقه گیاه خیلی بزرگ بوده و وگاهی به حدود 1 متر طول می رسند ، بیضی شکل بوده و دارای دمبرگ می
باشند ولی برگ های قسمت بالایی ساقه بدون دمبرگ هستند ( 1و2 ) منابع 1 - گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3 ، چاپ چهارم 1368، انتشارات دانشگاه تهران 2 - معارف گیاهی ، حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج 6 ، چاپ چهارم 1382، دفتر نشر فرهنگ اسلامی 3 - Symphytum officinalis
in Wikipedia تکثیر تخم این گیاه خیلی سخت می رسد و کم lحصول است و به این جهت تکثیر گیاه معمولاً از طریق کاشت پاجوش های گیاه و جوانه های ریشه انجام می گیرد. پاجوش ها و جوانه های ریشه را در بهار به فاصله100×60 سانتی متر می کارند. محل رویش این گیاه در اروپا و
بعضی مناطق آسیا از جمله غرب سیبری و آسیای صغیر پراکندگی دارد ولی در ایران یافت نمی شود ( 1 ) در آمریکا 42 جنس از تیره گاوزبان و 4 گونه سینفیتون وجود دارد. چند گونه سینفیتون در ایران می رویند که عبارتند از: Symphytum Kurdicum Boiss گیاهی است چند ساله که در غرب
ایران و در کردستان می روید و ریشه ضخیمی دارد. Symphytum peregrinum Ledeb گیاهی است چند ساله با ریشه ضخیم دوکی شکل و منشعب شبیه سایر گونه های آذان الحمار که در آذربایجان می روید. Symphytum asperrimum sims گیاهی است چند ساله که در رامسر ( شمال ایران ) و در ارسباران
( آذربایجان ) می روید ( 2 ) گونه های فوق از نظر خواص دارویی مورد ارزیابی قرار نگرفته اند و در اندک مواردی که به مقدار دارویی مجاز مصرف شده اند، نسبت به گونه های اروپائی ، دارای خواص ضعیف تری بوده اند ( 2 ) منابع 1 - گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3 ،
چاپ چهارم 1368، انتشارات دانشگاه تهران 2 - معارف گیاهی ، حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج 6 ، چاپ چهارم 1382، دفتر نشر فرهنگ اسلامی 3 - USDA Plants profile قسمت مورد استفاده قسمت مورد استفاده گیاه ، ریزوم و ریشه آن است که به صورت قطعات 2 تا 5 سانتی متری در بازار
عرضه می شود. سطح بیرونی این قطعه ها خاکستری تیره یا کاملاً سیاه و دارای خطوط طولی است که پس از خشک شدن مشخص تر می شوند. درون ریشه سفید و طعم آنها لعابی است. از گل های گیاه برای تهیه بعضی فرآورده های نرم کننده سینه استفاده می شود . در بعضی نواحی شاخه های گلدار
و ریشه گیاه را مانند سبزی مورد استفاده قرار می دهند. از برگ های گیاه نیز استفاده درمانی می شود. منابع 1 - گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3، چاپ چهارم 1368، انتشارات دانشگاه تهران 2 - معارف گیاهی ، حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج 6 ، چاپ چهارم 1382،
دفتر نشر فرهنگ اسلامی ترکیبات شیمیایی ریشه و ریزوم این گیاه دارای موسیلاژ، اسید کالیک، آلانتوئین، یک گلوکو آلکالوئید به نام کونسولیدین consolidine، به مقدار بسیار جزئی آسپاراژین، کولین، اسانس ، قند. . . است. وجود یک آلکالوئید سمی به نام سینفیتو گلوسین در ریشه
تائید شده که در اثر تجزیه به کونسولیسین consolicine تبدیل می شود. دو آلکالوئید مذکور هر دو خاصیت سمی دارند ولی چون مقدارشان بسیار اندک است، مصرف ریشه، هیچ خطری به وجود نمی آورد. ( 1و2 ) نتایج بررسی های دیگر نشان داده است که آذان الحمار دارای مواد آنتی اکسیدان،
ویتامین c، ویتامین Eو بتا کاروتن نیز می باشد ( 2 ) منابع 1 - گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3، چاپ چهارم 1368، انتشارات دانشگاه تهران 2 - معارف گیاهی ، حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج 6 ، چاپ چهارم 1382، دفتر نشر فرهنگ اسلامی تاریخچه آذان الحمار در طب
عامه به صورت ضماد در درمان سوختگی ها و زخم ها به کار می رفته است ( 1 ) . اما مصرف آن به شکل دم کرده یا دمنوش گیاهی به علت احتمال ایجاد آسیب کبدی مورد اختلاف نظر بوده است ( 2 ) . در بعضی موارد ، عده ای از گیاه شناسان وجود مواد سرطان زا را در گیاه گزارش کرده اند
( 3 ) این گیاه از قدیم الایام مورد استفاده مردم و حکیمان دوران باستان بوده است به طوری که دیوسکویدس و جالینوس ، این گیاه را داروی اختصاصی التیام زخم ها می دانسته اند و آثار کاهش دهنده ورم بواسیر، رفع خونروی ها، درمان خلط خونی و خونروی فواصل قاعدگی برای آن قائل
بودند ( 4 ) یونانیان قدیم از عصاره آذان الحمار برای التیام زخم ها استفاده می کرده اند و معتقد بودند این عصاره موجب جوش دادن و نمو گوشت پاره شده محل زخم و بازگرداندن به خالت طبیعی اولیه می شود ( 3 ) پلینی pliny کبیر طبیعی دان رومی از این گیاه به نحو دیگری استفاده
می کرد، به این ترتیب که با جوشاندن گیاه در آب ، خمیر چسبناکی به دست می آورد و آن را روی زخم می گذاشت . این خمیر مانند چسب روی زخم را گرفته و آن را التیام می داد و به هم چسبانیده و پوست را به حالت اولیه در می آورد. خمیر آذان الحمار که به این ترتیب تهیه می شد،
بعد از چند دقیقه مانند گچ شکسته بندی سفت می شد ( 3 ) در قرن اول بعد از میلاد دیوسکوریدس از دم کرده آذان الحمار در بیماری های دستگاه تنفس و ناراحتی های معده و روده استفاده می کرد ( 3 ) در میدان های جنگ رسم بر این بود که پارچه ای را در خمیر آذان الحمار فرو کرده و
دور زخم ها و بخش های شکسته استخوان ها می بستند. پس از خشک شدن ، این خمیر ، موضع و عضو را مانند گچ شکسته بندی در خود می گرفت و به این جهت آذان الحمار به نام های Knitbone و boneset نامیده شد ( 3 ) در قرون وسطی این گیاه برای التیام جراحات و درمان زخم های . . .