مقدمه ابن خلدون

مقدمه ابن خلدون کتابی نوشته شده از ابن خلدون است که در آن تاریخ اجتماعی و تاریخ اقتصادی جهان اسلام در سده ۸ و سده ۹ق بررسی شده است.
مقدمه ابن خلدون در حقیقت مقدمه کتاب العبر و دیوان المبتداء و الخبر فی ایام العرب و العجم و البربر و من عاصرهم من ذوی السلطان الاکبر است.
این کتاب به ویژه به امور خراج، سیاست های مالی، نفوذ و مسکوکات و ادارات مربوط به آن ها مانند دیوان ها پرداخته و آن ها را روشن می کند.
مقدمه ابن خلدون تنها در ابتدای سده ۱۹م مورد توجه خاورشناسان قرار گرفت و در همان سده از این مرحله در گذشت و دیگر دانشمندان اروپا نیز آن را مورد پژوهش قرار دادند.

مقدّمۀ ابن خَلْدون
کتابی در تاریخ، اقتصاد، جامعه شناسی و فلسفه تاریخ به عربی از ابن خلدون (۷۳۲ـ۸۰۸ق). این کتاب در اصل، مقدمۀ مبسوط و مفصل کتاب العبر و دیوان المبتداء و الخبر فی ایام العرب و العجم و البربر، معروف به تاریخ ابن خلدون است. این مقدمه در واقع بسیار مهم تر از اصل کتاب است. ابن خلدون دانش ابتکاری خود، یعنی موضوع «مقدمه» را عمران بشری و اجتماع انسانی دانسته و مسائل آن را بیان کیفیات و عوارض مربوط به ماهیت عمران معرفی می کند و آن را دانشی مستقل، نوظهور و شگفت انگیز می داند که پیش از آن کسی در آن زمینه سخن نگفته است. در این اثر مطالب متنوع مربوط به زندگی اجتماعی انسان چندان فراوان است که بسیاری از صاحب نظران، گاه آن را یک دایرةالمعارف دانسته اند. کاترمر فرانسوی در ۱۸۵۸ نخستین بار به چاپ این کتاب اقدام کرد. محمد پروین گنابادی آن را به فارسی ترجمه کرد. تاریخ ابن خلدون نیز در ۷ مجلد توسط محمد آیتی به فارسی برگردانده شده است.