حالت تبهگن

در ریاضیات، به ویژه جبر خطی شکل دوسویه تبهگن (f(x,y روی بردار فضای V آن است که تبدیل V به *V که به صورت v ↦ ( x ↦ f ( x , v ) ) {\displaystyle v\mapsto (x\mapsto f(x,v))} است هم شکل نباشد.تعریف معادل هنگامی که V بعدی غیر بینهایت دارد این است که هسته غیر بدیهی داشته باشد: x غیر صفری در V وجود داشته باشد به شکلی که:
ویکی پدیای انگلیسی
برای هر : y ∈ V : {\displaystyle :y\in V:} f ( x , y ) = 0 {\displaystyle f(x,y)=0\,} حالت غیر تبهگن حالتی است که v ↦ ( x ↦ f ( x , v ) ) {\displaystyle v\mapsto (x\mapsto f(x,v))} هم ریخت است یا به طور معادل بعد آن محدود است اگر و فقط اگر
برای هر : y ∈ V : {\displaystyle :y\in V:} f ( x , y ) = 0 {\displaystyle f(x,y)=0\,} نتیجه بدهد: x=0اگر بعد V محدود باشد آنگاه شکل دوسویه تبهگن است اگر و فقط اگر دترمینان ماتریس متناظر صفر باشد (اگر و فقط اگر ماتریس تکین باشد)، و نتیجتا حالت تبهگن، حالت تکین نیز نامیده می شود. به همین شکل حالت غیر تبهگن متناظر با ماتریس غیر تکین است و به حالت غیر تکین نیز نامیده می شود. این عبارت از پایه های انتخاب شده مستقل است.مهمترین مثال حالت غیر تبهگن ضرب داخلی است.
توجه کنید که در یک فضا با بعد نا متناهی می توان حالت دوسویه ای برای f داشت به طوری که v ↦ ( x ↦ f ( x , v ) ) {\displaystyle v\mapsto (x\mapsto f(x,v))}   یک به یک باشد و نه پوشا. برای مثال در قضای توابع پیوسته روی یک بازه بسته حالت زیر پوشا نیست.