حافظه کاری

حافظه کاری یک سیستم شناختی با ظرفیت محدود است که وظیفهٔ نگه داری موقت اطلاعات موجود را جهت پردازش بر عهده دارد. حافظه کاری برای استدلال و هدایت تصمیم گیری و رفتار مهم است. حافظه کاری اغلب به صورت مترادف با حافظه کوتاه مدت در نظر گرفته می شود، اما برخی نظریه پردازان این دو نوع حافظه را از یکدیگر متمایز می دانند و معتقدند که حافظه کاری اجازه دستکاری اطلاعات ذخیره شده را می دهد، در حالی که حافظه کوتاه مدت تنها به ذخیره سازی کوتاه مدت اطلاعات اشاره می کند. حافظه کاری به عنوان یک مفهوم نظری، محوری برای روانشناسی شناختی، روانشناسی عصبی و علوم اعصاب است.
مدل حافظه اتکینسون-شیفرین
Prefrontal cortex
Attention and memory
اوتیسم و حافظه کاری
نظریه فازی-ردیابی
حافظه میان مدت
حافظه و پیری
حافظه کاری قاعده مغز استخوان قاعده پیش فرنتن (PBWM)
معماری شناختی
تیم شالیکس
اصطلاح "حافظه کاری" توسط میلر، گالانتر و پربرام مطرح و در دهه 1960 در نظریه هایی که ذهن را به یک رایانه تشبیه می کرد، استفاده شد. در سال 1968، اتکینسون و شیفرین از این واژه برای توصیف مفهوم «ذخیره کوتاه مدت» خود استفاده کردند. آنچه که اکنون ما حافظه کاری می نامیم قبلاً به عنوان "ذخیره کوتاه مدت" یا حافظه کوتاه مدت، حافظه اولیه، حافظه فوری، حافظه عملیاتی و حافظه موقت به کار گرفته می شد. حافظه کوتاه مدت توانایی به خاطر سپردن اطلاعات در یک دوره کوتاه (در عرض ثانیه) است. امروزه اکثر نظریه پردازان از مفهوم حافظه کاری استفاده می کنند تا مفهوم قدیمی حافظه کوتاه مدت را جایگزین یا به آن اضافه کنند، ضمن اینکه تأکید بیشتری بر مفهوم دستکاری اطلاعات به جای صرفاً حفظ و ذخیرهٔ آن داشته باشند.
اولین آزمایش ها دربارهٔ پایه عصبی حافظه کاری به بیش از 100 سال پیش برمی گردد، زمانی که هیتزیگ و فریر آزمایش های تخریب قشر پیش پیشانی را شرح دادند؛ آن ها نتیجه گرفتند که قشر پیشانی برای فرایندهای شناختی و نه حسی مهم است. در سال های 1935 و 1936، کارلایل جاکوبسن و همکارانش اولین کسانی بودند که اثرات زیانبار تخریب پیش پیشانی (پری فرونتال) را بر پاسخ تأخیر یافته نشان دادند.
مدل های متعددی برای عملکرد حافظه کاری، چه از جنبه آناتومی و چه از جنبه شناختی پیشنهاد شده است. از آن ها، دو مورد که بیشترین تأثیر را داشته اند، در زیر خلاصه شده اند.