در نظریه میدان کوانتومی، حالت خلاء، حالت کوانتومی با کمترین انرژی ممکن است. به طور عمومی دربرگیرنده هیچ ذره ای نیست. گاهی از اصطلاح میدان نقطه صفر به عنوان هم معنی برای حالت خلاء یک میدان کوانتیزه شده یکتا استفاده می شود.
طبق درکی که امروزه از آنچه حالت خلاء یا خلاء کوانتومی نامیده می شود، به دست آورده ایم، به هیچ عنوان نمی توان آن را به سادگی، فضای خالی دانست و این اشتباه است که تصور شود، خلاء فیزیکی، یک پوچی مطلقاً خالی است. بنا بر مکانیک کوانتومی، حالت خلاء نه تنها واقعاً خالی نیست، بلکه شامل امواج الکترومغناطیسی و ذرات گذراست که مرتباً به وجود می آیند و از بین می روند.
خلاء الکترودینامیکی (خلاء QED) مربوط بهالکترودینامیک کوانتومی (QED) نخستین خلاء نظریه میدان کوانتومی بود که مطرح شد. QED در دهه ۱۹۳۰ بوجود آمد و در اوخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰، توسط فاینمن، توموناگا و شوینگر که مشترکاًجایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۶۵ را دریافت نمودند، مجدداً فرمول بندی شد. امروزه برهم کنش های الکترومغناطیس و برهم کنش های هسته ای ضعیف در قالب نظریه برهم کنش الکتروضعیف یکپارچه شده اند.
مدل استاندارد تعمیم کار انجام شده در الکترودینامیک کوانتومی برای دربرگرفتن همهذرات بنیادی شناخته شده و برهم کنش های آنهاست (به جز گرانش). کرومودینامیک کوانتومی (QCD)، آن بخش از مدل استاندارد است که با برهم کنش های قوی سروکار دارد و خلاء QCD، خلاء کرومودینامیک کوانتومی است که موضوع مورد مطالعه در برخورددهنده بزرگ هادرونی و برخورددهنده یون سنگین نسبیتی است و با آنچه ساختار خلاء برهم کنش های قوی نامیده می شود، مرتبط است.
طبق درکی که امروزه از آنچه حالت خلاء یا خلاء کوانتومی نامیده می شود، به دست آورده ایم، به هیچ عنوان نمی توان آن را به سادگی، فضای خالی دانست و این اشتباه است که تصور شود، خلاء فیزیکی، یک پوچی مطلقاً خالی است. بنا بر مکانیک کوانتومی، حالت خلاء نه تنها واقعاً خالی نیست، بلکه شامل امواج الکترومغناطیسی و ذرات گذراست که مرتباً به وجود می آیند و از بین می روند.
خلاء الکترودینامیکی (خلاء QED) مربوط بهالکترودینامیک کوانتومی (QED) نخستین خلاء نظریه میدان کوانتومی بود که مطرح شد. QED در دهه ۱۹۳۰ بوجود آمد و در اوخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰، توسط فاینمن، توموناگا و شوینگر که مشترکاًجایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۶۵ را دریافت نمودند، مجدداً فرمول بندی شد. امروزه برهم کنش های الکترومغناطیس و برهم کنش های هسته ای ضعیف در قالب نظریه برهم کنش الکتروضعیف یکپارچه شده اند.
مدل استاندارد تعمیم کار انجام شده در الکترودینامیک کوانتومی برای دربرگرفتن همهذرات بنیادی شناخته شده و برهم کنش های آنهاست (به جز گرانش). کرومودینامیک کوانتومی (QCD)، آن بخش از مدل استاندارد است که با برهم کنش های قوی سروکار دارد و خلاء QCD، خلاء کرومودینامیک کوانتومی است که موضوع مورد مطالعه در برخورددهنده بزرگ هادرونی و برخورددهنده یون سنگین نسبیتی است و با آنچه ساختار خلاء برهم کنش های قوی نامیده می شود، مرتبط است.
wiki: حالت خلاء