خالد الهاشمی (عربی: خالد الهاشمی بن عبد القادر الجزائری) (زاده: ۱۸۷۵- درگذشته: ۱۹۳۶) سیاستمدار الجزایری و از پیش کسوتان فعالیت سیاسی صلح آمیز در جریان اشغال الجزایر توسط فرانسه در روز ۲۰ فوریه سال ۱۸۷۵ در دمشق سوریه به دنیا آمد.
خالد الهاشمی نوه امیر عبد القادر الهاشمی از پیشتازان جنبش اصلاحی در الجزایر است، خانواده او در سال ۱۸۴۸ الجزایر را ترک کرده و در دمشق مستقر شدند. خالد در دمشق که دژ عربیت و اسلام محسوب می شد رشد کرد. پدرش او را یک فرد مذهبی ببار آورد. او قرآن را حفظ و علوم عربی و دینی را به طور کامل فرا گرفت. او بعد از بازگشت خانواده اش به الجزایر، تحصیلاتش را ادامه داد و در سال ۱۸۸۵ برای ادامه تحصیل به پاریس رفت. پدرش امیدوار بود که بعد از اینکه خالد موفق به گرفتن لیسانس در رشته علوم شد وارد دانشکده نظامی سان سیر در پاریس شود.
در آغاز قرن بیستم، یک تحول ریشه ای در مقاومت الجزایر علیه اشغال فرانسه به وجود آمد. بعد از این که مقاومت مردمی نتوانست اهداف مورد نظرش را محقق کند، برای ایجاد اختلال در تعادل قوای موجود بین الجزایر و فرانسه، مقاومت سیاسی جای آن را گرفت. این مرحله یک پدیده درست در آغاز بیداری الجزایر بود که جریان سیاسی طرفدار اصلاحات دعوت به برابری حقوق بین الجزایری ها و فرانسوی ها می کرد، هر چند که بصورتی سازمان یافته و در شکل احزاب یا سازمان های قانونی نبودند ولی این اقدامات مقدماتی بودند که زمینه آماده ای را برای تولد حیات سیاسی و احزاب ملی بعد از پایان جنگ جهانی اول و بعد از بازگشت جوانان الجزایری از جنگ ایجاد و در واقع در خودش بار اولین جنبش سیاسی سازمان یافته را حمل می کرد. امیر خالد نوه امیر عبدالقادر از رهبران این فعالیت سیاسی بود که بحق حلقه مهمی در آغاز تاریخ سیاسی معاصر الجزایر محسوب می شود.
الجزایر کمی پیش از جنگ جهانی اول با فعالیت جنبش نخبگان آشنا شد که تلاشش را در چارچوب پدر و مادر فرانسوی شروع کرد؛ و این بدنبال تصویب قانون سربازگیری اجباری در ۳ فوریه ۱۹۱۲ که موضوع بحث تمامی الجزایری ها از جمله طبقات ساده جامعه علی رغم اختلافات فرهنگی و سیاسی بود صورت گرفت و امید زیادی به آن دوخته شده بود. اعضای کمیته دفاع از منافع مسلمانان الجزایر که در سال ۱۹۰۸ در پایتخت تأسیس شد دفاع از الجزایری ها را در قبال تبعیضاتی که قانون سربازگیری اعمال می کرد بعهده گرفت.
خالد الهاشمی نوه امیر عبد القادر الهاشمی از پیشتازان جنبش اصلاحی در الجزایر است، خانواده او در سال ۱۸۴۸ الجزایر را ترک کرده و در دمشق مستقر شدند. خالد در دمشق که دژ عربیت و اسلام محسوب می شد رشد کرد. پدرش او را یک فرد مذهبی ببار آورد. او قرآن را حفظ و علوم عربی و دینی را به طور کامل فرا گرفت. او بعد از بازگشت خانواده اش به الجزایر، تحصیلاتش را ادامه داد و در سال ۱۸۸۵ برای ادامه تحصیل به پاریس رفت. پدرش امیدوار بود که بعد از اینکه خالد موفق به گرفتن لیسانس در رشته علوم شد وارد دانشکده نظامی سان سیر در پاریس شود.
در آغاز قرن بیستم، یک تحول ریشه ای در مقاومت الجزایر علیه اشغال فرانسه به وجود آمد. بعد از این که مقاومت مردمی نتوانست اهداف مورد نظرش را محقق کند، برای ایجاد اختلال در تعادل قوای موجود بین الجزایر و فرانسه، مقاومت سیاسی جای آن را گرفت. این مرحله یک پدیده درست در آغاز بیداری الجزایر بود که جریان سیاسی طرفدار اصلاحات دعوت به برابری حقوق بین الجزایری ها و فرانسوی ها می کرد، هر چند که بصورتی سازمان یافته و در شکل احزاب یا سازمان های قانونی نبودند ولی این اقدامات مقدماتی بودند که زمینه آماده ای را برای تولد حیات سیاسی و احزاب ملی بعد از پایان جنگ جهانی اول و بعد از بازگشت جوانان الجزایری از جنگ ایجاد و در واقع در خودش بار اولین جنبش سیاسی سازمان یافته را حمل می کرد. امیر خالد نوه امیر عبدالقادر از رهبران این فعالیت سیاسی بود که بحق حلقه مهمی در آغاز تاریخ سیاسی معاصر الجزایر محسوب می شود.
الجزایر کمی پیش از جنگ جهانی اول با فعالیت جنبش نخبگان آشنا شد که تلاشش را در چارچوب پدر و مادر فرانسوی شروع کرد؛ و این بدنبال تصویب قانون سربازگیری اجباری در ۳ فوریه ۱۹۱۲ که موضوع بحث تمامی الجزایری ها از جمله طبقات ساده جامعه علی رغم اختلافات فرهنگی و سیاسی بود صورت گرفت و امید زیادی به آن دوخته شده بود. اعضای کمیته دفاع از منافع مسلمانان الجزایر که در سال ۱۹۰۸ در پایتخت تأسیس شد دفاع از الجزایری ها را در قبال تبعیضاتی که قانون سربازگیری اعمال می کرد بعهده گرفت.
wiki: خالد الهاشمی