پیروزه رنگ

( صفت )برنگ پیروزه فیروزه فام کبود: همه جامه های کرده پیروزه رنگ دو چشمان پر از خون و رخ باده رنگ . ( فردوسی ) یا چرخ پیروزه رنگ . آسمان : چو شد چادر چرخ پیروزه رنگ سپاه تباک ( بناک ) اندر آمد بجنگ . ( فردوسی ) یا خیم. پیروزه رنگ . آسمان : دگر روز کاین طاق پیروزه رنگ بر آورد یاقوت رخشان سنگ . ( نظامی ) یا گنبد پیروزه رنگ . آسمان : ز دور گنبد پیروزه بانگ تا باشد شب سیاه بروز سپید آبستن ... ( سوزنی )

پیروزه رنگ. [ زَ / زِ رَ ] ( ص مرکب ) برنگ پیروزه. پیروزه فام. دارای لون فیروزه ای. کبود. فیروزجی :
همه جامه ها کرده پیروزه رنگ
دو چشمان پر از خون و رخ باده رنگ.درو جرم گردون چو در قعر قلزم
یکی دیگ پیروزه رنگ مدور.بسیچنده در آب پیروزه رنگ
بسیچید تا ماهی آرد بچنگ.نهد لعل و پیروزه در صلب سنگ
گُل لعل در شاخ پیروزه رنگ.- چرخ پیروزه رنگ و طاق پیروزه رنگ و خیمه پیروزه رنگ و گبند پیروزه رنگ ، کنایه از آسمان است :
چو شد چادر چرخ پیروزه رنگ
سپاه تباک اندرآمد بجنگ.نیارست شد پیششان کس بجنگ
که بد یارشان چرخ پیروزه رنگ.جز بپیروزی نتابد بر همایون چتر تو
آفتاب از خیمه پیروزه رنگ بی طناب.ز دور گنبد پیروزه رنگ تا باشد
شب سیاه بروز سپید آبستن....ز پیروزی چرخ پیروزه رنگ
نبودش بسی در صفاهان درنگ.دگر روز کاین طاق پیروزه رنگ
برآورد یاقوت رخشان ز سنگ.ببالای آن طلق پیروزه رنگ
کشیده کمر کوهی از خاره سنگ.