کینه
احنه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( احنة ) احنة. [ اِ ن َ ] ( ع مص )کینه و خشم گرفتن. ( منتهی الارب ). سخت کینه گرفتن.
احنة. [ اِ ن َ ] ( ع اِ ) کینه. ( مهذب الاسماء ). حقد. || خشم. ج ، اِحَن ، اِحنات.
احنة. [ اَ ح ِن ْ ن َ ] ( ع اِ ) ج ِ حَنین. || نامهای جمادی الاولی و جمادی الاَّخرة بجاهلیت.
احنة. [ اِ ن َ ] ( ع اِ ) کینه. ( مهذب الاسماء ). حقد. || خشم. ج ، اِحَن ، اِحنات.
احنة. [ اَ ح ِن ْ ن َ ] ( ع اِ ) ج ِ حَنین. || نامهای جمادی الاولی و جمادی الاَّخرة بجاهلیت.
احنة. [ اَ ح ِن ْ ن َ ] (ع اِ) ج ِ حَنین . || نامهای جمادی الاولی و جمادی الاَّخرة بجاهلیت .
احنة. [ اِ ن َ ] (ع اِ) کینه . (مهذب الاسماء). حقد. || خشم . ج ، اِحَن ، اِحنات .
احنة. [ اِ ن َ ] (ع مص )کینه و خشم گرفتن . (منتهی الارب ). سخت کینه گرفتن .
کلمات دیگر: