بد طینتی بد ذاتی بد اصلی .
بدرگی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بدرگی. [ ب َ رَ ] ( حامص مرکب ) بدطینتی. بدذاتی. بدخواهی. پستی. خواری. ( ناظم الاطباء ). بداصلی. بدگوهری. بدنژادی :
پادشاهان جهان از بدرگی
بو نبردند از شراب بندگی.
ولیکن نیاید ز مردم سگی.
پادشاهان جهان از بدرگی
بو نبردند از شراب بندگی.
مولوی.
توان کرد با ناکسان بدرگی ولیکن نیاید ز مردم سگی.
سعدی ( بوستان ).
کلمات دیگر: