( صفت ) پیروز گردنده فیروز گرد : بهر جا که روی آری از کوه و دشت بهی بادت از چرخ پیروز گشت . ( نظامی )
پیروز گشت
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پیروزگشت. [ گ َ ] ( مص مرکب مرخم ) گشتی مظفرانه. با گشتنی بپیروزی قرین. دارای گردشی قرین فتح و ظفر :
بهر جا که روی آری از کوه و دشت
بهی بادت از چرخ پیروزگشت.
بهر جا که روی آری از کوه و دشت
بهی بادت از چرخ پیروزگشت.
نظامی.
کلمات دیگر: