آنکه روزی او به دشواری رسد بد رزق .
( صفت ) آنکه روزی او بدشواری رسد بد رزق .
( صفت ) آنکه روزی او بدشواری رسد بد رزق .
بدروزی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بدروزی. [ ب َ ] ( حامص مرکب ) بدبختی. تیره بختی. بدروزگاری :
همان بند بلا بر هم شکستم
وز آن زندان بدروزی بجستم.
چو ماهی چند بر رفتنش بگذشت.
پس آنگه دشمنش جایش بگیرد.
حاصلش رنج دان و بدروزی.
بدروزی. [ ب َ ] ( ص مرکب ) آنکه روزی او به دشواری رسد. بدرزق. ( فرهنگ فارسی معین ).
همان بند بلا بر هم شکستم
وز آن زندان بدروزی بجستم.
( ویس و رامین ).
بدان زاری و بدروزی همی گشت چو ماهی چند بر رفتنش بگذشت.
( ویس و رامین ).
به بدروزی و تنهایی بمیردپس آنگه دشمنش جایش بگیرد.
( ویس و رامین ).
علم کز بهر حشمت آموزی حاصلش رنج دان و بدروزی.
سنایی.
بدروزی. [ ب َ ] ( ص مرکب ) آنکه روزی او به دشواری رسد. بدرزق. ( فرهنگ فارسی معین ).
بدروزی . [ ب َ ] (حامص مرکب ) بدبختی . تیره بختی . بدروزگاری :
همان بند بلا بر هم شکستم
وز آن زندان بدروزی بجستم .
بدان زاری و بدروزی همی گشت
چو ماهی چند بر رفتنش بگذشت .
به بدروزی و تنهایی بمیرد
پس آنگه دشمنش جایش بگیرد.
علم کز بهر حشمت آموزی
حاصلش رنج دان و بدروزی .
همان بند بلا بر هم شکستم
وز آن زندان بدروزی بجستم .
(ویس و رامین ).
بدان زاری و بدروزی همی گشت
چو ماهی چند بر رفتنش بگذشت .
(ویس و رامین ).
به بدروزی و تنهایی بمیرد
پس آنگه دشمنش جایش بگیرد.
(ویس و رامین ).
علم کز بهر حشمت آموزی
حاصلش رنج دان و بدروزی .
سنایی .
بدروزی . [ ب َ ] (ص مرکب ) آنکه روزی او به دشواری رسد. بدرزق . (فرهنگ فارسی معین ).
کلمات دیگر: