مجرب کردن روزگار مردم را
احناک
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
احناک. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ حنک.
احناک. [ اِ ]( ع مص ) مجرّب کردن روزگار مردم را. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). آزموده گردانیدن روزگار مردم را. احناک سن کسی را؛ استوارخرد کردن تجربه ها و آزمونها او را. || ردّ کردن : اَحنکه ؛ رد کرد آن را.
احناک. [ اِ ]( ع مص ) مجرّب کردن روزگار مردم را. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). آزموده گردانیدن روزگار مردم را. احناک سن کسی را؛ استوارخرد کردن تجربه ها و آزمونها او را. || ردّ کردن : اَحنکه ؛ رد کرد آن را.
احناک . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ حنک .
احناک . [ اِ ](ع مص ) مجرّب کردن روزگار مردم را. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). آزموده گردانیدن روزگار مردم را. احناک سن ّ کسی را؛ استوارخرد کردن تجربه ها و آزمونها او را. || ردّ کردن : اَحنکه ؛ رد کرد آن را.
کلمات دیگر: