دهی جزئ بخش مرکزی شهرستان رشت
پیرده
فرهنگ فارسی
دهی جزئ بخش مرکزی شهرستان رشت
لغت نامه دهخدا
پیرده . [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی جزء دهستان بخش مرکزی شهرستان رشت . واقع در 9 هزارگزی شمال رشت و 2 هزارگزی شمال خاور پیربازار. جلگه ، معتدل ، مرطوب . دارای 243 تن سکنه . آب آن از صیقلان رودبار. محصول آنجا برنج و صیفی کاری . شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).
پیرده . [ دِه ْ ] (اِخ ) سرده . موضعی به کلارستاق مازندران . (سفرنامه ٔ رابینو ص 108 بخش انگلیسی ).
پیرده. [ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی جزء دهستان بخش مرکزی شهرستان رشت. واقع در 9 هزارگزی شمال رشت و 2 هزارگزی شمال خاور پیربازار. جلگه ، معتدل ، مرطوب. دارای 243 تن سکنه. آب آن از صیقلان رودبار. محصول آنجا برنج و صیفی کاری. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
پیرده. [ دِه ْ ] ( اِخ ) سرده. موضعی به کلارستاق مازندران. ( سفرنامه رابینو ص 108 بخش انگلیسی ).
پیرده. [ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی جزء بخش مرکزی شهرستان فومن واقع در 3 هزارگزی خاور فومن کنار راه فرعی فومن به شفت. جلگه ، معتدل ، مرطوب دارای 192 تن سکنه. آب آن از رودخانه شاخ رز، محصول آنجا برنج ، توتون سیگار. چای و جالیز کاری. شغل اهالی زراعت ومکاری. و راه آن اتومبیلرو است. در حدود 10 باب دکان دارد. سابقاً روزهای پنجشنبه بازار عمومی داشته است ولی فعلاً ندارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
پیرده . [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی جزء بخش مرکزی شهرستان فومن واقع در 3 هزارگزی خاور فومن کنار راه فرعی فومن به شفت . جلگه ، معتدل ، مرطوب دارای 192 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ شاخ رز، محصول آنجا برنج ، توتون سیگار. چای و جالیز کاری . شغل اهالی زراعت ومکاری . و راه آن اتومبیلرو است . در حدود 10 باب دکان دارد. سابقاً روزهای پنجشنبه بازار عمومی داشته است ولی فعلاً ندارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).
پیرده . [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی جزء دهستان شفت بخش مرکزی شهرستان فومن . واقع در 10 هزارگزی خاور فومن و 1 هزارگزی شمال بازار شفت . جلگه ، معتدل ، مرطوب . دارای 382 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ نمک . محصول آنجا برنج و ابریشم و لبنیات . شغل اهالی زراعت و شال بافی است و راه فرعی دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).
دانشنامه عمومی
پیرده (رشت)
پیرده (فیروزکوه)
این روستا در دهستان پشتکوه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۷۲ نفر (۵۹خانوار) بوده است.