ملا عبدالله زنوزی

ملاعبدالله زنوزی از علمای مکتب فلسفی تهران، و پدر آقاعلی زنوزیاست.
انوار جلیه
لمعات الهیه
بر اساس گفتار آیت الله سید حسن مصطفوی، وی فرزند بایرام قلی است و در شهر زنوز در اطراف شهر مرند آذربایجان به دنیا آمده است.طبق گزارشی که آقا علی مدرس از پدر خویش ارائه کرده است وی مقدمات را در آذربایجان آموخته است و پس از آن راهی کربلا شده است و از محضر صاحب ریاض بهره مند شده است و پس از آن در قم از کلاس های میرزای قمی استفاده علمی کرده است. وی بعد از قم، راهی اصفهان می شود و از محضر ملاعلی نوری مازندرانی حکمت و فلسفه را فرا می گیرد و در سال ۱۲۳۷ بنا به در خواست ملاعلی نوری جهت تدریس حکمت و فلسفه در مدرسه مروی تهران، رهسپار تهران می شود. وی پس از بیست سال تدریس و افاضه حکمت در سال ۱۲۵۷هجری قمری درگذشت.

[ویکی شیعه] ملا عبدالله زَنوزی (درگذشت ۱۲۵۷ق) حکیم و فیلسوف شیعی در قرن سیزدهم قمری و معاصر با فتحعلی شاه قاجار است. او در فلسفه پیرو ملاصدرا بود و در مدرسه مروی تهران فلسفه و حکمت تدریس می کرد. زنوزی از شاگردان ملا علی نوری بود، او را پایه گذار مکتب فلسفی تهران و از مروجان فلسفه صدرایی می دانند.
عبدالله فرزند بیرمقلی (بایرام قلی) ملقب به باباخان زنوری، در روستای زنوز، از توابع شهر مرند در تبریز به دنیا آمد. و در سال در سال ۱۲۵۷ق (۱۲۲۰ش) در تهران درگذشت. فرزندش آقا علی مدرس از مدرسان فلسفه در مدرسه سپهسالار بود.
ملا عبدالله در اوایل زندگی به خوی رفت. علوم عربی و ادبیات را در آنجا فرا گرفت و به ملا عبدالله نحوی معروف شد. سپس در حوزه علمیه کربلا از سید محمد مجاهد و سیدمحمدباقر شفتی فقه و اصول آموخت. وی پس از آن به ایران بازگشت و در قم نزد میرزای قمی در اصول شاگردی کرد، سپس به اصفهان رفت و در حکمت و فلسفه از شاگردان ملا علی نوری گردید. پس از تأسیس مدرسه مروی در تهران در حکومت فتحعلی شاه قاجار، ملا علی نوری برای تدریس به آنجا فراخوانده شد. اما او ملا عبدالله زنوزی را برای تدریس به آنجا فرستاد. زنوزی از در ۱۲۳۷ق تا پایان عمر به مدت ۲۰ سال در این مدرسه تدریس می کرد.