منصف شیرازی

محمدزمانخان بن فضلعلی قاجار مشهور به منصف شیرازی و منصف قاجار (۱۸۱۲–۱۸۴۸م) شاعر و خوشنویس ایرانی بود. او در قالب های گوناگون سرود، از جمله مدایح نبوی او که شهرت داشته است.
فهرست شاعران فارسی زبان
محمدزمان بن فضلعلی قاجار در سال ۱۲۲۷ق/۱۸۱۲م در شیراز زاده شد. پدرش در دربار فتحعلی، شاه قاجار مقام دار بود و از نزدیکان او شمرده می شد. منصف به تحصیلات پرداخت و از مناصب دوری نمود. او بیشتر در تهران می زیست و اقامتگاهی در تجریش داشت، «اغلب اوقات گوشه نشین و غرق دریای تفکرات عارفانه بود.» رضاقلی خان هدایت از دوستان نزدیک او بوده و نوشته «با منش لطفی کامل و سرشار است و مرا بخدمتش اخلاص بی شمار.»منصف شیرازی در سال ۱۲۶۴ق/۱۸۴۸م در سی و هفت سالگی در تهران درگذشت، ماده تاریخ آن از نظمی تبریزی:

محمدزمان بن فضلعلی قاجار مشهور به منصف شیرازی و منصف قاجار (۱۸۱۲–۱۸۴۸م) شاعر و خوشنویس ایرانی بود. او در قالب های گوناگون سرود، از جمله مدایح نبوی او که شهرت داشته است.
• آلت زهد نه شایستهٔ رندان صفاست/سبحهٔ دردست مرا بهر شمار جام است.• بیار باده که بر ما ز کثرت زهاد/نمی رسد کف آبی ز جویبار بهشت.• ما پاکدامنیم و لیکن به خون دل/آلوده کرده عشق تو دامان پاک ما.• صاحب نظران کام به نظاره ستانند/غافل مشو ای دوست که صاحب نظری هست.• می نوشد و پنهان کند از من سخنش را/کو قدرت آن تا که ببویم دهنش را؟• خواهی که غم زمانه پستت نکند/خیل الم آهنگ شکستت نکند// در گردش چشم دلبران دیده مبند/هشدار که یک پیاله مستت نکند.