مهلب بن ابی صفره

مُهَلب بن ابی صُفرا (عربی: أبو سعید، المهلّب بن أبی صفرة الأزدی‎؛ ۳۰ نوامبر ۶۳۱ میلادی– فوریهٔ ۷۰۲ میلادی) جنگجو و فرماندهٔ نظامی أزدی بود که در دورهٔ خلافت امویان، والی ولایت فارس بود.
او پدر یزید بن مهلب است که در جریان جنگ با فرخان بزرگ ، پس از کشتار مردم گرگان، با جریان خون مردم، آسیاب را به راه انداخت و پس از آرد کردن گندم با آن، نان خورد.
مهلب در سالهای پایانی عمرش، والی حجاج در خراسان بود و پس از مرگ او، پسرش، یزید بن مهلب والی خراسان شد.

مُهَلَّبِ بن اَبی صُفره (دبا ۷ـ خراسان ۸۳ق)
حاکم بصره و خراسان. در بصره پرورش یافت و در عهد خلیفۀ دوم؛ با پدرش به مدینه رفت. از سوی مصعب بن زبیر، برادر عبدالله بن زبیر، والی بصره شد. مُهَلَّب با ازارقه، افراطی ترین شاخۀ خوارج (پیروان نافع بن ازرق) مبارزه ای بسیار طولانی کرد. در ۶۸ق در حالی که فرماندهی سپاه حجاج بن یوسف را برعهده داشت، در نبردهایی خونین و طولانی که گسترۀ آن از فارس تا خوزستان، رود کارون، حوالی بصره، اصفهان، سیستان و اصفهان می رسید، با آنان جنگید و بسیاری از آنان را کشت و با قتل قطری، فرمانده آن ها، ازارقه پراکنده و از آن حدود رانده شدند. مهلَّب را در سمرقند کور کردند. در ۷۹ق، به فرمان عبدالملک بن مروان به ولایت خراسان منصوب شد. او در همین شهر درگذشت.

مُهَلَّب بن ابی صُفَره مشهور به ابوسعید (۶۳۲ —۷۰۲ م) فرماندۀ نظامیان خراسان .
• «در شگفتم از کسی که با مالِ خود بردگان را می خرد ، چرا با نیکویی اعمالِ خود آزادگان را نمی خرد. »از «لطائف الظرفاء من طبقات الفضلاء » نوشته ابومنصور عبدالملک ثعالبی ، به اهتمام قاسم السامرائی ، چاپ لیدن ، ۱۹۷۸ ، بارگذاری شده در ویکی نبشتۀ عربی