کلمه جو
صفحه اصلی

میرزا حبیب خراسانی

دانشنامه عمومی

{{جعبه زندگینامه|نام_شخص= میرزا حبیب خراسانی|نام_تصویر=|عرض_تصویر=|توضیح_تصویر=|نام دیگر=|لقب ها=|زمینه فعالیت= ادبیات فارسی، شعر|ملیت= ایرانی|اهل= خراسان|دوره= فرمانروایی قاجاریه|سال های فعالیت=|محل زندگی= مشهد|مذهب= [[عرفان و تصوف|نهاد=|همسر=|فرزندان=|والدین=|آرامگاه=|مدفن=|پیشه= شاعر|سبک= بازگشت|مکتب=|آثار=|تاریخ_تولد= ۱۲۲۸ خورشیدی۱۲۶۶ هجری قمری|محل_تولد= خراسان|تاریخ_مرگ= ۱۲۸۷ خورشیدی۱۳۲۷ هجری قمری|محل_مرگ= خراسان|گفتاورد=}}
سعید قانعی، مینا احمدی؛ اطلاعات عمومی معین؛ ۱۳۸۰؛ تهران
میرزا حبیب خراسانی (زاده ۱۲۲۸ خورشیدی، ۱۲۶۶ هجری قمری - درگذشته ۱۲۸۷ خورشیدی، ۱۳۲۷ هجری قمری) از شاعران عارف و از روحانیان دانشمند خراسان بوده است. نسب او از طریق جدش سید محمدمهدی خراسانی ملقب به شهید رابع به شاه نعمت الله ولی می رسد.وی افزون بر کسب علوم دینی و فراگیری زبان فرانسه و عربی، به مقامات عالی عرفانی و معنوی دست یافت. در تزکیه نفس و تهذیب اخلاق و کردار نیکو، سر مشق اهل روزگار بود و ذوق شعری و استعداد درخشانی داشت.
دیوان شعر حبیب دارای قصایدی استوار و غزلیات شورانگیز و رندانه ای است.غزل معروف «گوهر خود را هویدا کن کمال این است و بس» که به اقتباس از صائب تبریزی سروده شده و غزل «هر شب من و دل تا سحر در کوچه دیوانه ها» از غزلیات مشهور او می باشد.
شعر معروف:

دانشنامه آزاد فارسی

میرزا حبیب خراسانی (مشهد ۱۲۶۶ـ۱۳۲۷ق)
شاعر، صوفی و عالم دینی ایرانی. نوۀ میرزا محمدمهدی مشهدی، معروف به شهید ثالث ( ـ۱۲۱۷ق)، و از نوادگان شاه نعمت الله ولی بود. برای تکمیل تحصیلاتش دوبار به عتبات عراق رفت و از محضر استادانی چون آقاعابد دربندی، میرزا حبیب الله رشتی و میرزا حسن شیرازی بهره برد و زبان فرانسه را نیز آموخت. میرزا حبیب در مشهد امام جماعت، مدرس و رئیس امور روحانیان بود و در امور دینی و شرعی فعالیت می کرد. در میان مردم محبوبیت بسیار داشت. به فارسی و عربی شعر می گفت. از آثارش: دیوان اشعار (تهران، ۱۳۳۵ش)؛ منظومۀ گنج گهر (مشهد، ۱۳۲۹ش).

نقل قول ها

میرزا حبیب الله مجتهد خراسانی با تخلُّص حبیب و شهرت حبیب خراسانی (۱۸۵۰، مشهد - اوت/سپتامبر ۱۹۰۹، مشهد) فقیه شیعه، مدرس حوزوی و شاعر ایرانی بود.


کلمات دیگر: