موبی دیک

موبی دیک یا نهنگ بحر (به انگلیسی: Moby Dick یا The Whale) رمان مشهوری از هرمان ملویل نویسنده آمریکایی است که در سال ۱۸۵۱، در دوران رنسانس آمریکایی، منتشر شد. ملوان اسماعیل داستان جستجوی دیوانه وار اهب، ناخدای کشتی پکوئود را می گوید که به دنبال انتقام از موبی دیک، وال سفیدی که پیش تر کشتی اش را نابود کرده است و پایش را از زانو قطع کرده است، می باشد. کتاب تا زمان مرگ نویسندهٔ آن در سال ۱۸۹۱ یک شکست تجاری بود امّا در قرن بیستم به عنوان یکی از بهترین رمان های آمریکایی شهرت یافت. ویلیام فاکنر اعتراف می کند که آرزویش این بوده که این کتاب نوشتهٔ او می بود. «اسماعیل خطابم کنید(Call me Ishmael)» در میان ادبیات جهان معروف ترین عبارت آغازکنندهٔ رمان است. این کتاب در فهرست صد کتاب برتر تاریخ به انتخاب گاردین قرار گرفته و دی اچ لارنس آن را یکی از شگفت آو رترین کتاب های دنیا و بهترین کتاب در مورد دریا خوانده است.این کتاب یک سال و نیم طول کشیده است تا به رشتهٔ تحریر دربیاید و تجربیات شخصی ملویل را در دریا و خواندن ادبیات والگیران را تصویر می کند. ادبیات الهام بخش او ویلیام شکسپیر و انجیل بوده است. توصیف های جزئی و واقع گرایانهٔ ملویل از شکار نهنگ و خارج کردن روغن از آن، به آن صورت است که می توان حضور در کشتی میان خدمه با فرهنگ های مختلف را حس کرد که با کاوش در پایگاه اجتماعی، خیر و شر و وجود خدا مخلوط گشته است.این کتاب را ملویل «به نشانهٔ ستایش نبوغ ناتانیل هاوثورن» به او تقدیم می کند. کتاب ابتدا تحت عنوان نهنگ در اکتبر ۱۸۵۱ در لندن منتشر شد و سپس در نوامبر با عنوانی دیگر در نیویورک به چاپ رسید. در میان این دو ویرایش صدها تفاوت که بیشترشان بی اهمیت و برخی مهم هستند به چشم می خورد. ناشر لندنی برخی عبارات حساس را سانسور کرده یا تغییر داده است و ملویل نیز اصلاحاتی مانند تغییر ناگهانی عنوان در نسخهٔ چاپ نیویورک در رمان به وجود آورده است. نهنگ به هر حال بدون هیچ خط ربطی در هر دو نسخه موبی دیک خوانده می شود. در هنگام حیات ملویل تنها ۳۲۰۰ نسخه از رمان به فروش رسید.
Moby-Dick by Herman Melville- Northwestern–Newberry Edition of the Writings of Herman Melville 6. Evanston, Ill. : Northwestern U. Press, 1988
ریچارد بنتلی (بریتانیا)
۱۸ اکتبر ۱۸۵۱ (بریتانیا)
موبی دیک: شخصیت اصلی که یک نهنگ عنبر غول آسا است و مسلماً ضدقهرمان اصلی رمان.

موبی دیک (Moby Dick)
(یا: وال سفید) رمانی از هرمال ملویل، منتشرشده به انگلیسی در ۱۸۵۱ در نیویورک. موبی دیک داستان یک گروه بزرگ صید وال یا نهنگ را در حدود ۱۸۴۰ بازگو می کند. ایشمائیل (اسماعیل)، که بی شک خود ملویل است، همراه خدمۀ کشتیِ پکود، از لنگرگاهش به راه می افتد و درپی صید والی غیر معمولی می رود. ملوانی که این وال را در سفرهای گذشتۀ خود دیده اند آن را موبی دیک می نامند، و ویژگی عجیب آن سفید بودنش است که استعاره ای از حضوری عرفانی است. علاوه بر ایشمائیل، خدمۀ کشتی را ناخدا احب (شخصیتی شیطانی و مرموز با یک پا از عاجِ صیقلی که در یکی از صیدهای پیشین وال سفید یک پای او را قطع کرده است و گویی خشم و نفرت او فقط با صید و مرگ موبی دیک آرام می گیرد)، ناخدا دوم استرباکِ شجاع، استابِ بی قید که دستیار استرباک است، فلسکِ حقه باز که جوانی سرخ رو و کوتاه قد و قوی است، کوئیکگ، تشتگویِ سرخ پوست و خدمتکار استاب، آسوئروس داگو، سیاه پوستی تنومند، و ملوانی سیاه و جوان به نام پیپ، تشکیل می دهند. ملویل داستان خود را که روایت ماجرایی دریایی با همۀ ویژگی های این نوع ادبی است، مرحله به مرحله و تا مبارزۀ نهایی پیش می برد. جنگ و جدالی بی امان با موبی دیک، در میان رعد و توفان و دریایی افسار گسیخته، که فرجامی جز غرق شدنِ شگفت انگیز کشتی ندارد. این رمان شاهکار ملویل و یکی از مهم ترین آثار ادبیاتِ است. نثری شاعرانه و تورات گونه بر سراسر کتاب سایه افکنده که ارزشی معنوی به کلام ملویل بخشیده است. نویسنده اگرچه قصد خود را که همانا مبارزه با واقعیتِ طبیعت و جهان است، آشکارا بیان نکرده، بسیار استادانه و نمادین و انسانی این مسابقۀ مرگ را به تصویر کشیده است. تصاویری درخشان که ماجرایی بی امید را به خواننده تحمیل و چنان او را با ماجرا مأنوس می کند که داستان خود دلیل وجودی و پایان خویش می شود. علاوه بر ترجمۀ این رمان به زبان های مختلف ازجمله فارسی، به اقتباس از آن فیلم سینمایی نیز ساخته شده است.

موبی دیک (به انگلیسی: Moby-Dick) رمان مشهوری از هرمان ملویل نویسنده آمریکایی است که در سال ۱۸۵۱، در دوران رنسانس آمریکایی، منتشر شد.
• «از تمام چیزهایی که ممکن است برایم اتفاق بیفتد، آگاهی ندارم، اما هرچه که می خواهد باشد، من با خنده با آن روبه رو خواهم شد.»• «ترجیح می دهم در کنار آدم خواری هوشیار بخوابم تا یک مسیحی مست.»• «جنون آدمی، اغلب اوقات گول زننده و پرمکر است. وقتی فکر می کنی که رفته، ممکن است فقط به قالبی ظریف تر و زیرکانه تر تغییر شکل داده باشد.»