ملکشاه یکم

معزالدین ابوالفتح ملک شاه حسن بن آلب ارسلان بزرگترین سلطان سلجوقی و فاتح آناتولی بود که به دنبال پیروزی پدرش، آلب ارسلان، در نبرد ملازگرد امپراتوری بیزانس را از آناتولی بیرون راند. وی برادرزادهٔ سلطان طغرل، بنیان گذار سلسله سلجوقی، است. وی پادشاهی یکی از بزرگترین امپراتوری های تاریخ ایران را بر عهده داشت. تنظیم تقویم جلالی به نام وی و توسط گروهی از ریاضی دانان برجستهٔ زمان وی به سرپرستی عمر خیام انجام گرفت.ملکشاه قلمرو امپراتوری سلجوقی را تا سوریه و میانرودان (بین النهرین) گسترش داد.او در پانزدهم ماه شوال ۴۸۵ قمری در بغداد فوت کرد.
تاریخ دوم راهنمایی.
جی. آ. بویل، تهران، تاریخ ایران کمبریج، انتشارات امیر کبیر، جلد پنجم.
ملکشاه پس از آنکه به شاهی رسید دست به یک سری لشکرکشی زد که در همه آن ها پیروز شد.
مهم ترین لشکرکشی های او عبارتند از:
در زمان ملکشاه وزیران لایق و باتجربهٔ ایرانی مانند خواجه نظام الملک طوسی بر ایران نظارت داشتند و از این رو ایران بسیار پیشرفت داشت و در زمینه هایی مانند کشاورزی و تقسیم اراضی پیشرفت هایی حاصل شد.

ملکشاه (۱۰۵۵ – ۱۰۹۲ م), سلطان امپراتوری سلجوقی (۱۰۷۲-۱۰۹۲).
• «بوسی زد یار دوش بر دیدهٔ من/ او رفت و ازو بماند تر دیدهٔ من// زان داده برین دیده نگارینم بوس/ کو چهرهٔ خویش دیده در دیدهٔ من.»• «ابناء زمین را بجز او نیست خداوند/شاهان جهان را بجز او نیست شهنشاه… تو پشت ملوک عجم و پشت تو ایزد/تو یار خداوند حق و یار تو الله.»، دیوان اشعار، قصاید، قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۳، «در مدح ملک العادل ابوالفتح ملکشاه» -> انوری