مهدی گلشنی

مهدی گلشنی (زادهٔ ۱۳۱۷ (خورشیدی)، اصفهان)، فیزیک دان و نظریه پرداز ایرانی، پژوهشگر فلسفه علم، مترجم، استاد بازنشسته دانشگاه صنعتی شریف، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، و عضو پیوسته فرهنگستان علوم ایران است. او از برگزیدگان همایش چهره های ماندگار در عرصهٔ فیزیک و برندهٔ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران است. وی همچنین عضو هیئت امنای جایزه فریدون منصوری در نظریه ریسمان است.
رئیس دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف (از ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۴ و از ۱۳۶۶ تا ۱۳۶۸)
رئیس و بنیان گذار گروه «فلسفه علم» دانشگاه صنعتی شریف (از ۱۳۷۴ تا کنون)
رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی (از ۱۳۷۲ تا کنون)
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف (از ۱۳۴۹)؛ استاد دانشگاه صنعتی شریف (از ۱۳۶۴ تا کنون)
عضو پیوسته فرهنگستان علوم (از ابتدای تأسیس)
رئیس گروه علوم پایه فرهنگستان علوم (از ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۹)
سرپرست گروه علوم پایه شورای عالی برنامه ریزی (از ۱۳۶۹ تا ۱۳۸۰)
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی (از ۱۳۷۵ تا کنون)
عضو پیوسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران
عضو وابسته ارشد مرکز بین المللی فیزیک نظری در تریست ایتالیا (از ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۴)
عضو آکادمی علوم جهان اسلام (از ۱۳۸۱تا کنون)
عضو انجمن اروپائی علم و الهیات
عضو انجمن استادان فیزیک آمریکا
عضو مرکز الهیات و علوم طبیعی (برکلی، آمریکا)
عضو مؤسس انجمن بین المللی علم و دین (کمبریج، بریتانیا)
داور جایزهٔ تمپلتن
مهدی گلشنی تحصیلات مقدماتی را در اصفهان گذراند و بعد از عزیمت به تهران، در سال ۱۳۳۹ موفق به اخذ دانشنامه لیسانس از دانشگاه تهران در رشته فیزیک شد. سپس به منظور ادامه تحصیل رهسپار ایالات متحده آمریکا شد و در سال ۱۳۴۸ هـ. ش از دانشگاه برکلی آمریکا در رشته فیزیک با گرایش ذرات بنیادی به درجهٔ دکتری نائل آمد.
همزمان با اتمام تحصیل در آمریکا، به ایران بازگشت و در دانشگاه صنعتی شریف با رتبه استادیاری به تدریس پرداخت و در سال ۱۳۶۴ در همان دانشگاه، به رتبهٔ استادی ارتقاء یافت. وی به زبان های فارسی، عربی و انگلیسی تسلط دارد و به هر سه زبان دارای تألیفات متعدد است. گذشته از دانش فیزیک که رشتهٔ تخصصی اوست، گلشنی در عرصهٔ الهیات و پژوهش های دینی و نیز در زمینهٔ مطالعات تطبیقی میان دو حوزهٔ «علم و دین» صاحب نظر است و به عنوان بنیان گذار گروه فلسفهٔ علم دانشگاه شریف شناخته می شود. وی برگزیدهٔ همایش چهره های ماندگار در عرصهٔ فیزیک و برندهٔ دو جایزهٔ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران است. در سال ۱۳۹۰ کتاب «جشن نامهٔ دکتر مهدی گلشنی» به مناسبت بزرگداشت مقام علمی وی از سوی فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران به چاپ رسید.وی هم اکنون در گروه فلسفهٔ علم دانشگاه شریف مشغول تحقیق و تدریس است.
مهدی گلشنی یکی از مدافعان سر سخت نظریه علم دینی است و از دیدگاه کسانی که علم اسلامی را قبول ندارند انتقاد می کند. به نظر گلشنی علم هم در مرحله نظر و هم در مرحله عمل تحت تأثیر پیش فرض های دینی و متافیزیکی است. او از ایده علم مقدس یا علم اسلامی دفاع می کند. گلشنی اعتقاد دارد که میان دین و علم رابطه ای وجود دارد. او بر این باور است که علم نیز نوعی پرستش. عبادت در میان دیگر پرستش ها و عبادات است چنان که دین و علم هر دو قصد دارند ما را به تحقیق و پژوهش در آثار خداوند فراخوانند. وی موضوع تنظیم دقیق در قوانین فیزیکی را به عنوان شاهدی بر وجود طراح و ناظمی با قصد برمی شمارد؛ و بر این باور است که علم به تنهایی انسان را به تعالی نمی رساند بله به دین و متافیزیک نیز در این سیر نیاز است.

مهدی گلشنی(۱۳۱۷)، فیزیک دان و نظریه پرداز ایرانی، پژوهشگر، مترجم، استاد دانشگاه صنعتی شریف، و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی.
• «در جامعه ای که افکار وارداتی و غربی منحرف، زیاد وجود دارد، یکی از بهترین راه ها و سلاح ها بر ضد آن ها این است که از افکار دیگر اندیشمندان غربی، که مخالف آن هستند، استفاده شود. چون در سطح روشن فکران نمی توانیم برای رد یک فکر یا نظریه، به منابع دینی و روایی خود رجوع کنیم. پس یا باید به قول دانشمندان غربی استناد کنیم یا از استدلال های علمی، که باز در محیط غرب رایج است، استفاده کنیم. متأسفانه این کار در ایران انجام نمی شود.»• «موضوع مهمی که در مسئلهٔ ترجمه باید مورد توجه قرار گیرد «نیازسنجی» است و اصولاً آن چیزی که در ابتدا باید در برنامه ریزی ها به آن توجه کنیم، نیازهای جامعه است. متأسفانه کمتر اتفاق افتاده است که مبتنی بر نیازهای جامعه، دست به تولید و ترجمهٔ آثار دیگران بزنیم. حتی برنامه ریزی های دانشگاهی و تأسیس رشته ها یا سرفصل های جدید دانشگاهی هم ارتباط مناسب با نیازهای جامعهٔ ما ندارد. یقیناً پیشرفت علمی یک مسئله مهم است، اما از آن مهم تر، توجه به نیازهای جامعه است.»