موریل اسپارک (به انگلیسی: Muriel Spark؛ ۱ فوریهٔ ۱۹۱۸ – ۱۳ آوریل ۲۰۰۶) نویسنده، شاعر و رمان نویس اسکاتلندی بود.
• «جنی آن موقع به خاطر زیبایی اش مشهور بود، و صدای شیرینی داشت، طوری که آقای لوتر که برای تدریس آواز به کلاس آن ها می آمد، موقع خواندن «بیا ببین که بهار زرین دل…» با تحسین نگاهش می کرد؛ و حلقه های موی او را با دست تاب می داد، و جسورانه این کار را می کرد چون دوشیزه برودی همیشه در ساعت درس آواز با شاگردانش در کلاس می ماند. حلقه های موی او را تاب می داد و مثل بچه ای که بخواهد حقه هایش را به نمایش بگذارد به دوشیزه برودی نگاه می کرد و انگار می خواست او را امتحان کند و ببیند آیا اصلاً علاقه ای به همراهی کردن با رفتار غیر ادینبورویی او دارد یا نه.»• «خوب است که در شرایط سخت، حرفی زده نشود، نه سیاه و نه سفید. کلام، نقره است و سکوت، طلا.»• «بهترین دورهٔ زندگی انسان، گذراست. شما دخترهای کوچولو، وقتی که بزرگ شدید، باید حواستان باشد که بهترین دورهٔ زندگی تان را، هر وقت که اتفاق افتاد، تشخیص دهید.»