سیره ابن هشام

سِیرۀ اِبْنِ هِشام
(یا: السیرةالنبویه) از قدیمی ترین و معتبرترین کتاب های سیرۀ پیامبر اسلام (ص) به زبان عربی، نوشته ابومحمد عبدالملک بن هشام (؟ـ۲۱۸/۲۱۳ق). این کتاب ظاهراً تلخیص و تهذیبی از سیرۀ ابن اسحاق (؟ـ۱۵۹ق) است. اکثر رجالِ سند او در این کتاب از مردم کوفه و بصره اند. سیره ابن هشام، بعدها به ابواب و فصولی تقسیم و عنوان هایی به بخش های مختلف آن داده شده و بارها به چاپ رسیده است.

[ویکی شیعه] سیره ابن هشام (کتاب). سیره ابن هشام یا «السیرة النبویة لابن هشام» کتابی است مشتمل بر سیره پیامبر اسلام(ص). نویسنده کتاب ابومحمد عبدالملک بن هشام، در واقع همان مغازی یا سیره ای که محمد ابن اسحاق مطلبی تدوین کرده بود را اصلاح و تصحیح کرده است. ابن هشام به ادعای خود مطالبی را که بی ارتباط با پیامبر دیده و نیز برخی اشعار و مطالب شنیع را از سیره ابن اسحاق حذف کرده و گفته شده مواردی را نیز به آن افزوده است.
ابو محمد عبد الملک بن هشام بن ایوب حمیری المعافری مشهور به جمال الدین(متوفی ۲۱۳یا ۲۱۸ق)، محدّث، مورّخ، ادیب و نسب شناس، در مصر به دنیا آمد و در بصره رشد نمود. نسب ابن هشام را ذهلی، منسوب به ذهل بن معاویة، تیره ای از قبیله «کنده»، ذکر کرده اند و برخی نیز او را حمیری(منتسب به منطقه ای در یمن) می دانند.
وی از عالمان مورد وثوق نزد اهل سنت بوده است که اغلب رجال شناسان سنی مذهب او را ستوده اند.«القصائد الحمیریه» و «التیجان فی ملوک حمیر» از دیگر آثار اوست.