یک گروه از داروهای متنوع که کاربردهای متفاوتی دارند.
خواب
بنزودیازپین ها در درمان بی خوابی، آرامبخش، شل کننده عضلانی، اضطراب، حملات پانیک، صرع، محرومیت از الکل، یادزدودگی، خواب پریشی و غیره کاربرد دارند. بنزودیازپین ها بسته به سرعت اثر و نیمه عمر به انواع کوتاه اثر (مانند میدازولام و تریازولام)، متوسط اثر (مانند آلپرازولام، کلونازپام، تمازپام و لورازپام) و طولانی اثر (مانند دیازپام، فلورازپام و کلردیازپوکساید) تقسیم می شوند. این داروها اغلب متابولیسم کبدی دارند و به اشکال مختلفی مانند قرص، آمپول و حتی شیاف به کار می روند. به ندرت در ترکیب با سایر داروها مانند کلدینیوم سی استفاده می شوند.
در دههٔ 1960م بنزودایزپین ها جهت مصارف پزشکی به وفور وارد بازار شدند و جای باربیتورات ها را در درمان بسیاری از بیماری ها گرفتند. ثابت شد که بنزودایزپین ها نسبت به باربیتوراتها کمتر مورد سوء مصرف قرار می گیرند. افزون بر مطمئن تر بودن، استفادهٔ بیش از اندازهٔ این داروها به صورت اتفاقی نیز امری غیر محتمل است چراکه میزان لازم جهت ایجاد تأثیرات درمانی بسیار کمتر از مقداریست که برای ایجاد مسمومیت دارویی لازم است. علاوه بر کاهش تشویش و اضطراب بنزودایزپین ها ممکن است با مقابله در برابر بی خوابی و از بین بردن حالت شبگردی در بیمار باعث بهبود کیفیت خواب نیز بشوند. این گروه از داروها همچنین برای درمان تشنج و ایجاد آرامش در افراد استفاده می شوند.
برخی از این داروها ممکن است در مصرف بلندمدت فرد را دچار تحمل یا وابستگی به دارو نمایند مانند درمان بیخوابی با دیازپام. این داروها با توجه به نیمه عمرشان در بدن به سه دسته کلی طولانی اثر، متوسط اثر و کوتاه اثر تقسیم می شوند.نمودار dose-response بنزودیازپین ها به صورت خطی نیست و این یک خصوصیت فارماکولوژیک مطلوب است و می توان فرد را از حالت overdose برگرداند.باید توجه کرد که داروهای آرام بخش یکی از رایج ترین داروها برای خودکشی هستند بنابراین این یک ویژگی منفی برای بنزودیازپین ها است.
خواب
بنزودیازپین ها در درمان بی خوابی، آرامبخش، شل کننده عضلانی، اضطراب، حملات پانیک، صرع، محرومیت از الکل، یادزدودگی، خواب پریشی و غیره کاربرد دارند. بنزودیازپین ها بسته به سرعت اثر و نیمه عمر به انواع کوتاه اثر (مانند میدازولام و تریازولام)، متوسط اثر (مانند آلپرازولام، کلونازپام، تمازپام و لورازپام) و طولانی اثر (مانند دیازپام، فلورازپام و کلردیازپوکساید) تقسیم می شوند. این داروها اغلب متابولیسم کبدی دارند و به اشکال مختلفی مانند قرص، آمپول و حتی شیاف به کار می روند. به ندرت در ترکیب با سایر داروها مانند کلدینیوم سی استفاده می شوند.
در دههٔ 1960م بنزودایزپین ها جهت مصارف پزشکی به وفور وارد بازار شدند و جای باربیتورات ها را در درمان بسیاری از بیماری ها گرفتند. ثابت شد که بنزودایزپین ها نسبت به باربیتوراتها کمتر مورد سوء مصرف قرار می گیرند. افزون بر مطمئن تر بودن، استفادهٔ بیش از اندازهٔ این داروها به صورت اتفاقی نیز امری غیر محتمل است چراکه میزان لازم جهت ایجاد تأثیرات درمانی بسیار کمتر از مقداریست که برای ایجاد مسمومیت دارویی لازم است. علاوه بر کاهش تشویش و اضطراب بنزودایزپین ها ممکن است با مقابله در برابر بی خوابی و از بین بردن حالت شبگردی در بیمار باعث بهبود کیفیت خواب نیز بشوند. این گروه از داروها همچنین برای درمان تشنج و ایجاد آرامش در افراد استفاده می شوند.
برخی از این داروها ممکن است در مصرف بلندمدت فرد را دچار تحمل یا وابستگی به دارو نمایند مانند درمان بیخوابی با دیازپام. این داروها با توجه به نیمه عمرشان در بدن به سه دسته کلی طولانی اثر، متوسط اثر و کوتاه اثر تقسیم می شوند.نمودار dose-response بنزودیازپین ها به صورت خطی نیست و این یک خصوصیت فارماکولوژیک مطلوب است و می توان فرد را از حالت overdose برگرداند.باید توجه کرد که داروهای آرام بخش یکی از رایج ترین داروها برای خودکشی هستند بنابراین این یک ویژگی منفی برای بنزودیازپین ها است.
wiki: بنزودیازپین