سیلوستر دو ساسی بارون آنتوان. سیلْوِسْتْر دو ساسی، بارون آنتوان (۱۷۵۸ـ۱۸۳۸)(Silvestre De Sacy, Baron Antoine)
سیلْوِسْتْر دو ساسی، بارون آنتوان
دولـتـمــرد و خـاورشنـاس فرانسوی. از آغاز جوانی، یونانی، لاتین، عبری و زبان های شرقی مانند عربی و فارسی را فراگرفت. مشاور (۱۷۸۱ـ۱۷۹۱) و سپس سرکـمـیــسـر (۱۷۹۱ـ۱۷۹۲) دیوان پول بود. استاد زبان عربی در مدرسۀ زبان های شرقی (از ۱۷۹۶) و سپس استاد زبان فارسی در کولژ دو فرانس (از ۱۸۰۶) شد. چندین سمت دولتی داشته که از آن شمار بودند مترجم دولت، عضو آکادمی کتیبه ها و ادبیات (از ۱۷۸۵)، عضو هیئت قانون گذاری (از ۱۸۰۸)، بازرس شاهی (سرممیز مطبوعات) در دورۀ لوئی هجدهم، رئیس دانشگاه پاریس (۱۸۱۵)، رئیس کولژ دو فرانس (۱۸۲۳)، مدیر مدرسۀ زبان های شرقی، متصدی دست نویس های شرقی در کتابخانۀ شاهی (اکنون کتابخانۀ ملی) و عضو کمیسیون آموزش عمومی. ساسی در تصحیح و ترجمۀ نسخه های خطی فارسی و عربی فراوان کوشید. به ویژه در زمینۀ پژوهش در ادبیات عرب، بسیار موفق بود و چندین کتاب را در نظم و نثر، تاریخ، جغرافیا، سکه شناسی و علوم از عربی ترجمه کرده است. او به ترجمه هایش، که به داشتن توجه به دقایق لغت شناسی ممتاز است، یادداشت های انتقادی فراوان افزوده است. خاورشناسان سراسر اروپا برای گرفتن آموزش نزد او می رفتند و نظریه های آموزشی او نفوذی گسترده داشت. به پیشنهاد او، در ۱۸۲۲ مجلۀ آسیایی تأسیس شد. از آثارش: دستور زبان عربی (۱۸۱۰)؛ گزیده های عربی با ترجمۀ فرانسوی در ۲ جلد (۱۸۲۶)؛ در بیان مذهب دُروز (پاریس، ۱۸۳۸، ۲ جلد)؛ چاپ و ترجمۀ مقامات حریری (پاریس، ۱۸۱۲)؛ تحقیق متن کلیله و دمنه (۱۸۱۶)؛ منتخب آثار فارسی؛ یادداشت هایی دربارۀ آثار باستانی مختلف ایران (۱۷۹۳)؛اصول دستور زبان عمومی(۱۷۹۹).
سیلْوِسْتْر دو ساسی، بارون آنتوان
دولـتـمــرد و خـاورشنـاس فرانسوی. از آغاز جوانی، یونانی، لاتین، عبری و زبان های شرقی مانند عربی و فارسی را فراگرفت. مشاور (۱۷۸۱ـ۱۷۹۱) و سپس سرکـمـیــسـر (۱۷۹۱ـ۱۷۹۲) دیوان پول بود. استاد زبان عربی در مدرسۀ زبان های شرقی (از ۱۷۹۶) و سپس استاد زبان فارسی در کولژ دو فرانس (از ۱۸۰۶) شد. چندین سمت دولتی داشته که از آن شمار بودند مترجم دولت، عضو آکادمی کتیبه ها و ادبیات (از ۱۷۸۵)، عضو هیئت قانون گذاری (از ۱۸۰۸)، بازرس شاهی (سرممیز مطبوعات) در دورۀ لوئی هجدهم، رئیس دانشگاه پاریس (۱۸۱۵)، رئیس کولژ دو فرانس (۱۸۲۳)، مدیر مدرسۀ زبان های شرقی، متصدی دست نویس های شرقی در کتابخانۀ شاهی (اکنون کتابخانۀ ملی) و عضو کمیسیون آموزش عمومی. ساسی در تصحیح و ترجمۀ نسخه های خطی فارسی و عربی فراوان کوشید. به ویژه در زمینۀ پژوهش در ادبیات عرب، بسیار موفق بود و چندین کتاب را در نظم و نثر، تاریخ، جغرافیا، سکه شناسی و علوم از عربی ترجمه کرده است. او به ترجمه هایش، که به داشتن توجه به دقایق لغت شناسی ممتاز است، یادداشت های انتقادی فراوان افزوده است. خاورشناسان سراسر اروپا برای گرفتن آموزش نزد او می رفتند و نظریه های آموزشی او نفوذی گسترده داشت. به پیشنهاد او، در ۱۸۲۲ مجلۀ آسیایی تأسیس شد. از آثارش: دستور زبان عربی (۱۸۱۰)؛ گزیده های عربی با ترجمۀ فرانسوی در ۲ جلد (۱۸۲۶)؛ در بیان مذهب دُروز (پاریس، ۱۸۳۸، ۲ جلد)؛ چاپ و ترجمۀ مقامات حریری (پاریس، ۱۸۱۲)؛ تحقیق متن کلیله و دمنه (۱۸۱۶)؛ منتخب آثار فارسی؛ یادداشت هایی دربارۀ آثار باستانی مختلف ایران (۱۷۹۳)؛اصول دستور زبان عمومی(۱۷۹۹).