باکرگی

بکری. [ ب ِ ] ( حامص ) دوشیزگی. بکر بودن.
- بکری داشتن ؛ دوشیزگی داشتن. بکارت داشتن :
من آن زن فعلم از حیض خجالت
که بکری دارم و شویی ندارم.
خاقانی.