اختلال های تحولی فراگیر

در روان شناسی اختلال های تحولی فراگیر طبقه ای از اختلال ها است که با نقصان شدید و فراگیر تعاملات اجتماعی یا وجود رفتارهای قالبی مشخص می شود.
اختلال در مهارت های ارتباطی و وجود رفتار، علایق و فعالیت های کلیشه ای، از عمده ترین نشانه های این اختلال ها به شمار می آید. اختلال در کارکرد فرد با توجه به سن عقلی و سطح رفتار تفاوت دارد. اختلال های درخودماندگی، رت، فروپاشنده کودکی (از هم پاشیدگی کودکی)، و آسپرگر از مهم ترین اختلال های تحولی فراگیر به شمار می آیند. این اختلال ها به طور معمول در سال های اولیه زندگی مشخص می شوند و با درجاتی از عقب ماندگی همراهند. بیماری های جسمانی مانند نابهنجاری های کروموزومی، عفونت های مادرزادی و نابهنجاری های ساختاری دستگاه اعصاب مرکزی نیز با اختلال های فراگیر رشد مشاهده می شوند.