مودود غزنوی

سلطان مودود غزنوی یکی از پادشاهان سلسلهٔ غزنوی بود که در سال ۴۳۲ هجری قمری پس از شکست دادن عمویش محمد، بر تخت نشست.
صفا، ذبیح الله، ناریخ ادبیات ایران (جلد دوم)، انتشارات فردوس، چاپ هفدهم
مودود در برخی از سفرهای جنگی پدرش سلطان مسعود، مانند سفر به گرگان و طبرستان در ۴۲۵ قمری همراه او بود و در برخی جنگ ها فرماندهٔ سپاه بود. مودود در ربیع الاول ۴۳۰ به ولیعهدی مسعود منصوب شد.
در سال ۴۳۲ سلطان مسعود غزنوی پدر وی به دست لشکریانش ابتدا زندانی و سپس کشته شد. لشکریان برادر سلطان مسعود به نام محمد را بر تخت شاهی نشاندند؛ ولی مودود پس از آگاهی از این پیش آمد به غزنین پایتخت غزنویان تاخت و با از میان بردن تمامی مخالفان به شاهی رسید. نبرد مودود و محمد در ۱۳ رجب یا ۳ شعبان در ننگرهار انجام شد که با پیروزی مودود به پایان رسید.
مودود در ۲۳ شعبان ۴۳۲ در غزنی به تخت نشست و عمویش عبدالرشید را دستگیر و زندانی کرد. در همان سال، برادرش مجدود در مولتان و لاهور شورش کرد؛ ولی با مرگ مجدود در ذیحجه، شورش به جایی نرسید. سپاه فرستاده شده توسط مودود برای سرکوبی شورش به فرماندهی فقیه سلیطی هندویان شورشی و اسماعیلیان را سرکوب کرد. در ۴۳۵ قمری، سه شاهزادهٔ هندی، لاهور را محاصره کردند. نیروهای مودود به کمک حاکم لاهور شتافتند و شاهزادگان را شکست دادند.

مُودودِ غزنوی ( ـ۴۴۱ق)
شهاب الدوله ابوالفتح (حک: ۴۳۲ـ۴۴۱ق) ششمین پادشاه غزنوی و فرزند ارشد مسعود اول. در سلطنت پدرش حاکم بلخ بود. پس از کشته شدن پدر (۴۳۲)، از بلخ به غزنه رفت و آن شهر را بدون درگیری تصرف کرد و با عمویش محمد غزنوی جنگید و او را با فرزندانش اسیر کرد و بکشت و بعضی از قاتلان پدرش را به قتل رساند. کمی بعد با رقابت برادرش مجدود که مدعی سلطنت بود، روبرو شد و با مرگ ناگهانی او، بدون هیچ معارضی بر تخت سلطنت نشست. در ۴۳۵ق، سپاهی را برای مقابله با سلاجقه به تخارستان فرستاد اما مغلوب از سپاه آلب ارسلان (پسر چغری بیگ) شد. مودود برای سرکوب برخی راجه های هندی به لاهور رفت (۴۳۵ق) و پس از مطیع ساختن آنان و گرفتن چند قلعه، به غزنین بازگشت. وی همچنین نیرویی را به سیستان فرستاد تا از نفوذ سلجوقی ها در قلمرو صفاری ها جلوگیری کند. همچنین کوشید تا با مخالفان سلجوقی ها هم پیمان شود، اما این کوشش ها نتیجه ای نداد. ابوریحان بیرونی، کتاب الجماهر فی معرفةالجواهر را به مودود اهدا کرده است.