جان به لب رسی

جان به لب رسیدن. [ ب ِ ل َ رَ / رِ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از مشرف بر مرگ بودن. ( بهار عجم ) :
پدر که جان عزیزش بلب رسید چه گفت
یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز.گر تشنگان بادیه را جان بلب رسد
تو خفته در کجاوه بخواب خوش اندری.آوخ که بلب رسید جانم
آوخ که ز دست شد عنانم.من نه آنم که سست بازآیم
ور ز سختی بلب رسد جانم.جان بلب از ضعف نتواند رسید
ما بزور ناتوانی زنده ایم.