( جان بدر آوردن ) جان بدر بردن
جان بدراوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( جان بدرآوردن ) جان بدرآوردن. [ ب ِ دَ وَ دَ ] ( مص مرکب ) جان بدربردن. جان برون بردن. سالم ماندن. نجات یافتن :
عجب از کشته نباشد بدر خیمه دوست
عجب از زنده که چون جان بدرآورد سلیم.
عجب از کشته نباشد بدر خیمه دوست
عجب از زنده که چون جان بدرآورد سلیم.
سعدی.
رجوع بجان بدربردن شود.کلمات دیگر: