پستچی سه بار در نمی زند

پستچی سه بار در نمی زند فیلم سینمایی به کارگردانی حسن فتحی محصول سال ۱۳۸۷ است.
طراح چهره پردازی: سعید ملکان
دستیار اول کارگردان:حمیدرضا قربانی
طراح صحنه و لباس: اصغر نژادایمانی
صدابردار: رضا تهرانی، محمود سماک باشی، امیر شاهوردی
صداگذاری و میکس: حسین ابوالصدق
جلوه های ویژه میدانی: عباس شوقی
جلوه های ویژه رایانه ای: کامران سحرخیز
طراح اکشن: پیمان ابدی
مجری دکور : علیرضا حیدری
داستان در مورد مردی است که به خاطر تسویه حساب شخصی با مردی دیگر، دختر او را گروگان می گیرد و به خانه ای در خارج از شهر می رود و منتظر آن مرد می ماند.اما سرنوشت دیگری در این خانه متروکه ذر انتظار آنهاست ...
علی نصیریان
محمدرضا فروتن

پستچی سه بار در نمی زند (۱۳۸۷)، فیلمی به کارگردانی حسن فتحی.
• حبیب: دیر اومدی زود هم می خوای بری!؟• حبیب: تریپ خفن ت پیش منه نانجیب، زورکش آوردمش همون بیغوله ای که مثل بقیه کثافت کاری هات پنهونش کردی. چشمت روشن که ببینی خودش بند رو آب داد. می دونی اگه پای قانون وسط بیاد دست خودت هم بابت کلی خلاف می ره زیر ساطور. زیاد معطل کنی، شناسنامه ی جیرجیرکت رو باطل می کنم.• سارا: برای چی من رو آوردی اینجا، زاپاتا زپرتی؟• حبیب: خونه غریبه نیست، بچه مثبت آبگوشت به بالای مامانم اینا.• حبیب: فقط موندم این هیولایی که از آب کره و کرّه ش رو با هم می گیره، چرا این خراب شده رو نکوبیده.• حبیب: خیلی خوش می گذره، نه؟ نکنه همه ی اون لقمه حرومی ها رو که اون نامرد ریخته تو شکمت رو می خوای یه جا پس بدی؟ چرا لال مونی گرفتی لال سگ؟• حبیب: آخرین باری باشه که رو مخم پاتیناژ می ری. فهمیدی؟• سارا: از احوال مورچه ملخی ت پیداست، شیرین، دو دره ت کرده.• سارا: چیه؟ صنمت رو بر زده یا تو شراکت و اسکن پیچونددت؟• مهوشی: ایول بابا به این هیبت. عینهو اتول مش ممدلی که تو گردنه ی امام زاده داوود، سیم ترمز بریده باشه.• ابرامی: کپ کن چموش.• ابرامی: بازی داریم، طعنه ترتری نداریم که. غیر تو بود، ابرام غیرت طعنه دونش رو قلوه کن می برد، می نداخت جلوی سگ های مسگرآباد، جون ابرامی.• مهوشی: تو مردش باش از این لونه ی موش پا بذاری بیرون، دل و قلوه ی مهوشی در جا پیشکشت.• مهوشی: اما چه کنم که شهر لملمه می زنه از آجان جل خونی هایی که پی ردت ن. البته می تونی بزنی بیرون ها. اما باهاس سبیل بتراشی، ابرو برداری، چارقد سر کنی. وای که چه لعبتی می شی اون وقت. ناز قلمی، چادر زری، گیس گلابتون، دندون مراوری.• ابرامی: کجا غیبت زد کرشمه؟ ما رو از آجان ها می ترسونی؟ ما خودمونیم و یه شهر. اون وقت تو این چاردیواری لاعلاج، شدیم عنتر یه منتر پیتی گوری.• قدم باجی: علنی بشه جنبنده ای اینجا بیتوته کرده، دودمانمون دود می شه.• قدم باجی: اون جور کج و کنجل هم بهم نگاه نکن.• انیس خاتون: این چرخ چرخی که می زنید، تمرین رزم است یا رقص بزم، شازده؟ اما این کجا و رقص زانو و کرشمه و چلچراغ حوری وشان حوض خانه ی جد بزرگ کجا.• شازده صولت الدوله: باید همیشه قبراق بود و حاضر یراق. چه توفیر به وقت هجمه یا در حین فرار. هر چند برمی گردیم، خیلی زود.• انیس خاتون: این که همیشه رعیت جان فشانی می کند و سر آخر یک ابن الوقتی سوار خر مراد می شود. حالا هم که این آقا.• شازده صولت الدوله: لفظ آقا را حرام این مردک قطاع الطریق نکن. رعیت هم چشمش کور، در فتنه ی مشروطه اگر بساط حریت خواهی علم نمی کرد، نه طایفه ی قجر گرفتار واویلا می شد، نه قاطبه ی نفوس مبتلای مذلت خواری. دنیا به دست ناکسان راضی شد، گوساله بمرد و کره خر قاضی شد.• انیس خاتون: بخت یار بود که از سیاهه ی ماترک اجدادی، اقلش این عمارت حاشیه ی شهر از چشم مفتش باجی های رضا قلدر پنهان ماند. علاوه ی اون صندوقچه ی جواهرات.• شازده صولت الدوله: پدرسوخته ی کور مرجان.• ابرامی: داش داش، داش داش داشم من، قمه کشم من، عاشق مهوشم من، عاشق مهوشم من.