پایی که جا ماند

پایی که جا ماند مجموعه خاطرات ناصر حسینی پور از دوران اسارتش در جنگ ایران و عراق است.
• «جنگ آن قدر طول کشید که بزرگ شدم.» ص ۱• «عراقی ها حق داشتند اصطلاح بی دست و پا را برای فرماندهان ما به کار ببرند... مرتضی باقری یک دست نداشت... هوشنگ جووند یک پا نداشت...سید علی صالح یک دست نداشت... محمد افشین انگشت هایی از دست راستش بریده شده بود.» ص ۲۱۳