بهرام شیردل

بهرام شیردل (متولد ۱۳۳۰ خورشیدی) معمار برجستهٔ ایرانی است.
۱۹۸۸ برج اداری المپیک وست، لوس آنجلس، آمریکا
۱۹۹۰ کارخانهٔ وینداستون، ایالت اورگان، آمریکا
۱۹۹۱ ساختمان درمانی سینای، لوس آنجلس
۱۹۹۱ مجموعهٔ ساختمان های دولتی اشپریبوگن، آلمان
۱۹۹۱ مرکز گردهمایی نارا، ژاپن - با همکاری رابرت اس لایوزلی (رتبهٔ اول)
۱۹۹۴ طرح شهر جدید چانگلیو، چین (نشان طلا)
موزه ملی اسکاتلند (۱۹۹۰)
او در سال ۱۹۷۵ برای مدتی کوتاه در اصفهان زیر نظر یک معمار ایرانی کار کرد سپس به کانادا رفت و در سال ۱۹۷۸ از دانشگاه تورنتو در رشته کارشناسی حرفه ای معماری فارغ التحصیل شد. در سال های ۱۹۷۹–۱۹۸۲ دوره کارشناسی ارشد حرفه ای معماری را در آکادمی هنر کرنبروک در ایالت میشیگان آمریکا، زیر نظر دنیل لیبسکیند گذراند. پایان نامهٔ او دربارهٔ بافت تاریخی اصفهان با عنوان کشور تماشاچی ها بود.
او در سال های ۱۹۹۳–۱۹۹۶ مدیر برنامه تحصیلات تکمیلی طراحی در مدرسه معماری انجمن معماری لندن بوده و در دانشگاه هیوستون، تگزاس، مدرسه عالی طراحی دانشگاه هاروارد، موسسه فناوری جورجیا، دانشگاه شیکاگو، دانشگاه میامی، دانشگاه ایالتی اوهایو، مؤسسه معماری کالیفرنیای جنوبی و دانشگاه آمریکایی شارجه، امارات متحده عربی، دروس طراحی و تئوری تدریس کرده است. او پس از بازگشت به ایران برای مدتی در دانشکده معماری دانشگاه آزاد همدان تدریس کرد.

بهرام شیردل (۱۹۵۱) معمار ایرانی.
• دیدگاه امروز من در حقیقت این است؛ «معماری؛ تسخیر نیروها»• «اگر آدمی ۲۰ سال از سرزمین و کشور خودش دور باشد و بعد بازگردد، مثل یک آدم خارجی است، چون در عرض این مدت، بسیاری چیزها در این سرزمین عوض شده و از سوی دیگر، خود او هم عوض شده است.»• «۲۵ درصد جمعیت جهان مسلمان هستند. چه سهمی از اقتصاد جهان متعلق به مسلمانان است؟ فقط چهار درصد! باقی این حق کجاست و دست کیست؟ اصلاً حق کیست؟ فکر می کنم این مردم مثل اکثر مردم مسلمان جهان، حق خود را مطالبه می کنند همان طور که دیگر گروه های جهان حق خود را گرفتند.»• «امروز چین و تا حدودی هند دارند سعی می کنند از زیر بار غرب زدگی بیرون بیایند، اما ایران ۱۲۰ سال است که می خواهد توسعه یافته شود و از زیر بار غرب بیرون بیاید.»• «در ۱۲۰ سال اخیر، برنامه ایران، آرزوی توسعه یافتگی بوده، ولی هنوز به آن نرسیده و احتمالاً هم نخواهد رسید، چراکه اگر می خواست و می توانست، در این یک قرن وخرده ای باید چنین اتفاقی می افتاد. فکر می کنم ایران، «فقط» می خواهد توسعه یافته شود، اما تلاشش را نمی کند.»• «باید دید چطور می شود کهن الگوهای معماری باستانی ایران را به قرن بیست ویکم آورد و شاید آن موقع است که بتوانیم توسعه ای معطوف به احیای فرهنگ، معماری و شهرسازی خودمان داشته باشیم.»• «یک تنهایی حرفه ای کامل دارم معماری ایران را جلو می برم.»