جورجو آگامبن. جورجو آگامبن (ایتالیایی: Giorgio Agamben; تلفظ ایتالیایی: ، زاده ۱۹۴۲ در رم)؛ فیلسوف و نویسنده معاصر ایتالیایی است.هانا آرنت • ارسطو • والتر بنیامین • امیل بنونیست • جوردانو برونو • گی دوبور • ژیل دلوز • ژاک دریدا • میشل فوکو • مارتین هایدگر • کلود لوی-استروس • کارل مارکس • فریدریش نیچه • کارل اشمیت • ابی واربورگ • سیمون وی
مهم ترین آثار جورجو آگامبن اجتماع آینده، هومو ساکر، کودکی و تاریخ، زبان و مرگ، وسایل بی هدف، پایان شعر، امر گشوده: انسان و حیوان و وضعیت استثنایی است.
کتاب اجتماع آینده (به ایتالیایی: La comunità che viene) اثر جورجو آگامبن در سال ۱۹۹۰ نوشته شد، و در سال ۱۹۹۳ توسط مایکل هارت تحت عنوان (به انگلیسی: The Coming Community) به انگلیسی برگردانده شد.
اجتماع آینده کتابی است دربارهٔ اجتماعی از موجوداتی که فارغ از هرگونه هویتی تنها توسط تجربه زبان در آن سهیم هستند. افراد این اجتماع را موجوداتی تشکیل می دهد که آگامبن به آن ها هرچه (به انگلیسی: whatever) (به لاتین: quoldlibet)می گوید. از نظر آگامبن، موجود هرچه، موجودی است که همیشه همان طور است که هست، و از این نظر، با مفهوم تکینگی(به انگلیسی: singularity) ارتباط تنگاتنگی دارد. آگامبن اصطلاح تکینگی را بر اساس تفسیر هستی شناختی آلن بدیو به کار می برد که عبارت است از «عناصری که در یک مجموعه یک شمرده می شوند، اما نمی توانند در مجموعه جدید بازشماری شوند.» «اجتماع تکینگی ها بدون هویت و این همانی در مکان خالی و نمونه، آشکارگی یک زندگانی زبانی است که از سویی، تعریف ناپذیر و از سوی دیگر، فارغ از هرگونه تعلق به طبقه ای خاص است.» آگامبن، بر اساس نظریه مجموعه ها «نمونه» را ادغام حذفی تعریف می کند، یعنی موردی که به جهت تعلق کامل خود به یک مجموعه از آن مجموعه حذف می شود. «از نظر توپولوژیکی، تکینگی، در حالی که نه درون و نه خارج از یک مقوله است، «مکان خالی» را نمونه وار می سازد که بیان گر گونهٔ «هستی ناب زبانی» است. آگامبن با توجه به پارادوکس راسل، هستی زبانی موجودات تکین را مجموعه ای پارادوکسیکال معرفی می کند که هم عضو خود است و هم عضو خود نیست.
مهم ترین آثار جورجو آگامبن اجتماع آینده، هومو ساکر، کودکی و تاریخ، زبان و مرگ، وسایل بی هدف، پایان شعر، امر گشوده: انسان و حیوان و وضعیت استثنایی است.
کتاب اجتماع آینده (به ایتالیایی: La comunità che viene) اثر جورجو آگامبن در سال ۱۹۹۰ نوشته شد، و در سال ۱۹۹۳ توسط مایکل هارت تحت عنوان (به انگلیسی: The Coming Community) به انگلیسی برگردانده شد.
اجتماع آینده کتابی است دربارهٔ اجتماعی از موجوداتی که فارغ از هرگونه هویتی تنها توسط تجربه زبان در آن سهیم هستند. افراد این اجتماع را موجوداتی تشکیل می دهد که آگامبن به آن ها هرچه (به انگلیسی: whatever) (به لاتین: quoldlibet)می گوید. از نظر آگامبن، موجود هرچه، موجودی است که همیشه همان طور است که هست، و از این نظر، با مفهوم تکینگی(به انگلیسی: singularity) ارتباط تنگاتنگی دارد. آگامبن اصطلاح تکینگی را بر اساس تفسیر هستی شناختی آلن بدیو به کار می برد که عبارت است از «عناصری که در یک مجموعه یک شمرده می شوند، اما نمی توانند در مجموعه جدید بازشماری شوند.» «اجتماع تکینگی ها بدون هویت و این همانی در مکان خالی و نمونه، آشکارگی یک زندگانی زبانی است که از سویی، تعریف ناپذیر و از سوی دیگر، فارغ از هرگونه تعلق به طبقه ای خاص است.» آگامبن، بر اساس نظریه مجموعه ها «نمونه» را ادغام حذفی تعریف می کند، یعنی موردی که به جهت تعلق کامل خود به یک مجموعه از آن مجموعه حذف می شود. «از نظر توپولوژیکی، تکینگی، در حالی که نه درون و نه خارج از یک مقوله است، «مکان خالی» را نمونه وار می سازد که بیان گر گونهٔ «هستی ناب زبانی» است. آگامبن با توجه به پارادوکس راسل، هستی زبانی موجودات تکین را مجموعه ای پارادوکسیکال معرفی می کند که هم عضو خود است و هم عضو خود نیست.
wiki: جورجو آگامبن