بیژن صیفوری

بیژن صیفوری، (زاده ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۷ کردستان) طراحِ گرافیک، مدیر هنری، عکاس، نویسنده و مدرس دانشگاه ایرانی است. کودکی و نوجوانی اش، در میانهٔ انقلاب و جنگ، در شهرهای مرزی غرب ایران می گذرد. اولین کارهای او در ده سالگی، هم زمان با انقلاب ۱۳۵۷ در نشریات آن دوران به چاپ می رسند و در نوجوانی اولین پوسترهای خود را با استنسیل می سازد و بر دیوارهای شهر سنندج می آویزد. او پس از قبولی با رتبهٔ اول در کنکور و ورود به دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران، از ۱۳۶۷ در استودیوی شخصی اش در تهران به کار حرفه ای می پردازد. او دارای مدرک لیسانس در رشته طراحی گرافیک از دانشکده هنر های زیبا ، دانشگاه تهران است .
انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران
موزه گرافیک
بیژن صیفوری را در طراحی گرافیک با نوآوری ها و سبکِ ویژه اش در تایپوگرافی ایرانی می شناسند. پرداختن به حروف به عنوان موضوع اصلی کار و نگاه بیان گرا و مفهومی در دیزاین، شخصیت کاری او را متمایز می کند. صیفوری مدیریت هنری و طراحی گرافیک برای صدها پروژهٔ فرهنگی-هنری و ده ها ناشر و مجله را در کارنامهٔ خود دارد. او همچنین داور و نمایشگاه گردان برای بسیاری از رویدادهای هنر معاصر ایران بوده است.
او در سال ۱۳۸۰، رنگ پنجم را به همراه رضا عابدینی، مجید عباسی، ساعد مشکی و علی رضا مصطفی زاده پایه گذاری می کند، و در سال ۱۳۸۳ به پیشنهاد مرتضی ممیز، سرپرستی کمیته فرهنگی انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران را می پذیرد. بیژن در سال ۱۳۸۵، برای پروژهٔ Remastered، به همراه ۵۵ هنرمند از سراسر جهان برای بازآفرینی شاهکارهای هنری به سانفرانسیسکو دعوت می شود، و از ۱۳۸۹ عضو شورای سردبیری مجلهٔ انجمن طراحان ایتالیا AIAP است. او به تازگی MeFoundation، بنیادی برای دیزاین را در میلان ایتالیا پایه گذاری و مدیرت هنری کرده است، و داور مسابقه و نمایشگاه جهانی پوستر Mut Zur Wut در آلمان بوده است.
بیژن صیفوری از اوایل سال ۱۳۹۰، کاستیِ همگانی (General Defection) را رونمایی می کند. مجموعه ای که رکوردِ برترین فروش در نمایشگاه عکاسی معاصر جهان، حراج بونامز ۲۰۱۱ را از آن خود می کند، و در نمایشگاه ها و حراجی های دیگری همچون کریستیز، آرت دوبی، حراج تهران، پاریس فوتو ۲۰۱۴ و آرت آنکارا ۲۰۱۵ عرضه می شود. مجموعه آثاری مفهومی، برگرفته از ادبیات عرفانی ایران و در جهان اندیشگی مولوی، که به گفتهٔ منتقدین اروپایی، بازیابیِ هنرِ گرافیک در جهانِ تکنولوژیکِ امروز است.

بیژن صَیفوری (۱۳۴۷ /۱۹۶۸م) طرّاحِ گرافیک، عکّاس، نویسنده و استاد دانشگاه ایرانی.
• «هر کار برایم معنایی درونی و خودی در جهان شخصی ام دارد. هر پروژه ای را که شروع می کنم برایم واریاسونی است از یک اندیشهٔ اصلی. این کلیت است که هر خروجی مشخص را شکل می دهد و به هنجار می کند. دست آخر انگار همهٔ آنها برای نمایشگاهی ساخته شده اند که کنار هم بودنشان قرار است چیزی را به نمایش بگذارد به نام هماهنگی و سبک شخصی.»• «کشورم ایران، برای من حاصل جمع اندیشهٔ ناب و بی زمان بزرگان آن است با موقعیت امروزهٔ آن. به نوعی حاصل جمع نگاهی ایده آلیستی و اسطوره ای به فرهنگ و تمدن ایرانی از سویی و موقعیت کشورم در جهان مدرن. همه می دانیم که این نگاه تا چه پایه می تواند متضاد، چالش انگیز و گاه پارادوکسیکال باشد. اما همین هاست که موتور محرکهٔ کارهای خلاق است.»• «آیا تاحالا به این فکر کرده اید که کاری که به نظر ما میراثی است در زمان خودش چگونه بوده است؟ این نوی و تازگی که از برخی کارهای صدها و هزاران سال پیش می تراود حاصل خلاقیت بی زمان هنرمند است. بدون شک تاکنون به کارهایی برخورد کرده اید که آدم را به فکر فرو می برد که چگونه در تاریخی که پای کار است اتفاق افتاده. حتی من یک قدم فراتر می گذارم و می گویم بعضی از آثار هنری قدیم از برخی کارهای امروز تازه ترند! به نظرم به جایی در کار هنری می رسیم که زمان مفهومش عوض می شود. یک نوع بی زمانی در بعضی آثار هست. نگاه من به میراث همین است. به نظرم باید به این بی زمانی دست یافت. این یعنی حاصل جمع میراث و نوآوری. یعنی آشتی زمان و مکان.»