کلمه جو
صفحه اصلی

جهانبخش محبی نیا

دانشنامه عمومی

دکتر جهانبخش محبی نیا (زادهٔ ۱۳۴۱ در شاهین دژ) نماینده حوزه انتخابیه میاندوآب، شاهین دژ و تکاب در مجلس شورای اسلامی و نایب رئیس اول کمیسیون برنامه و بودجه مجلس دهم و عضو هیئت علمی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد تهران مرکزی است.نبو
عضو هیئت رئیسه مجلس هفتم و هشتم شورای اسلامی
رئیس دانشگاه فرهنگیان ایران عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزنماینده دوره های پنجم ، ششم ، هفتم ، هشتم و دهم مردم میاندوآب ، شاهین دژ و تکاب در مجلس شورای اسلامیفعالیت هاجهانبخش محبی نیا توانست طرح تفکیک حوزه انتخابیه میاندوآب ، شاهین دژ و تکاب رادر صحن علنی مجلس مطرح کند و موفق شد این حوزه انتخابیه را به دو حوزه میاندوآب و حوزه تکاب و شاهین دژ تفکیک کند.
پیشتر محبی نیا ریاست مؤسسه مطالعات غرب کشور در اوایل دهه ۷۰را نیز عهده دار بوده و همچنین از سال ۹۲ الی ۹۵ جانشین معاونت نظارت مجلس شورای اسلامی و از سال ۹۰ الی ۹۲ رئیس دانشگاه فرهنگیان ایران و نمایندهٔ حوزهٔ انتخابیهٔ میاندوآب، شاهین دژ و تکاب در دوره های دورهٔ پنجم، ششم، هفتم، هشتم و دهم مجلس شورای اسلامی بوده است. وی در «دوره هفتم و هشتم» عضو هیئت رئیسه «مجلس شورای اسلامی» بود. محبی نیا یکی از تئوریسین های در سایه طیف سنتی اصول گراست که گه گاهی اظهارات جنجال آمیزی مطرح می کند که یکی از مهمترین آنها تغییر نظام سیاسی کشور و حذف پست ریاست جمهوری و استقرار نظام پارلمانی است.وی از معدود سیاستمداران ایرانی است که نگاهی خاص به فضای عمومی دارد و معتقد است فضای عمومی خود بدون واسطه، خواسته عمومی است و در اذهان سیاستمداران اثرگذار است.محبی نیا چندین تالیف و ترجمه در حوزه های جهانی شدن و مدیریت استراتژیک دارد.اصول مدیریت استراتژیک ،سنجش جهانی شدن: اندازه گیری پیامدهای آن،مدیریت دانش،شیرینی دیدار از جمله تالیفات وی است.

نقل قول ها

جهانبخش محبّی نیا (۱۳۴۱/ ۱۹۶۲ م) استاد دانشگاه ایرانی.
• «از منظر تاریخی یکی از علل و عوامل توسعه نیافتگی در جامعه ایران ابهام در ساختارهایی چون تحزب، تعاون، جامعه پذیری و نحوه به کارگیری قدرت توسط امانتداران است که نقشه راه و مسیر روشنی پیش روی شهروندان نگذاشته است و به همین سبب پیشینیان از ابزارهای موصوف در توسعه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی استفاده مناسب نکرده اند و پسینیان نیز به مثابه مارگزیده از تجربه های نو هراسیده اند و راهی دگر رفته اند. یکی از رگه های آسیب شناختی مزبور، فقدان همگرایی در افکار و اندیشه هاست. ما عادت داریم برای رسیدن به توسعه به هر میزان که ممکن است، نظریه پردازی کنیم.»روزنامهٔ شرق، ۱۷/۶/۱۳۶۹ - شماره ۲۱۰۸


کلمات دیگر: