جی دی سالینجر

جروم دیوید سالینجر یا جروم دیوید سَلینجر (به آلمانی: Jerome David Salinger) (تلفظ آلمانی: یِرومِه داوید زالینگِر) (زادهٔ ۱ ژانویهٔ ۱۹۱۹ - درگذشتهٔ ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۰) نویسندهٔ معاصر آمریکایی بود. رمانهای پرطرفدار وی، مانند ناتور دشت در نقد جامعهٔ مدرن غرب و خصوصاً آمریکا نوشته شده اند. سالینجر بیشتر با حروف ابتداییِ نام خود «جی.دی. سالینجر» معروف است.
ناتور دشت، ترجمهٔ محمد نجفی، انتشارات نیلا؛ ترجمهٔ احمد کریمی حکاک، انتشارات ققنوس، ناتور دشت ترجمهٔ شبنم اقبال زاده انتشارات اوای مکتوب
فرانی و زویی، ترجمهٔ میلاد زکریا، نشر مرکز؛ ترجمهٔ امید نیک فرجام، انتشارات نیلا
تیرهای سقف را بالا بگذارید نجاران و سیمور: پیشگفتار، ترجمهٔ امید نیک فرجام، انتشارات ققنوس؛ همچنین با عنوان بالابلندتر از هر بلندبالایی، ترجمهٔ شیرین تعاونی، انتشارات نیلوفر
جنگل واژگون، ترجمهٔ بابک تبرایی و سحر ساعی، انتشارات نیلا
شانزدهم هپ ورث ۱۹۲۶، ترجمهٔ رحیم قاسمیان، انتشارات نیلا
اطلاعات اندکی دربارهٔ زندگی سالینجر منتشر شده است، و او، با توجه به شخصیت گوشه گیر خود، همواره تلاش می کرد دیگران را به حریم زندگی اش راه ندهد.
او در سال ۱۹۱۹ در منهتن نیویورک از پدری یهودی و مادری مسیحی (که پس از ازدواج با پدرش به یهودیت گروید) به دنیا آمد. در هجده ـ نوزده سالگی، چند ماهی را در اروپا گذرانده و در سال ۱۹۳۸، هم زمان با بازگشتش به آمریکا، در یکی از دانشگاه های نیویورک به تحصیل پرداخته، اما آن را نیمه تمام رها کرد.نخستین داستان سالینجر به نام جوانان در سال ۱۹۴۰ در مجلهٔ استوری به چاپ رسید. چند سال بعد (طی سال های ۱۹۴۵ و ۱۹۴۶)، داستان ناتورِ دشت (ناطورِ دشت) به شکل دنباله دار در آمریکا منتشر شد و سپس در سال ۱۹۵۱ روانهٔ بازار کتابِ این کشور و بریتانیا گردید.
ناتور دشت، نخستین کتاب سالینجر، در مدت کمی شهرت و محبوبیت فراوانی برای او به همراه آورد و بنگاه انتشاراتی راندوم هاوس (Random House) در سال ۱۹۹۹ آن را به عنوان شصت وچهارمین رمان برتر سده بیستم معرفی کرد. این کتاب در مناطقی از آمریکا به عنوان کتاب «نامناسب» و «غیراخلاقی» شمرده شده و در فهرست کتاب های ممنوعهٔ دههٔ ۱۹۹۰ ــ منتشرشده از سوی «انجمن کتابخانه های آمریکا» ــ قرار گرفت.

جروم دیوید سالینجر مشهور به جی دی سالینجر نویسندهٔ محبوب و تأثیرگذار آمریکایی زاده ۱ ژانویهٔ ۱۹۱۹ بود.
• «اگه جدأ می خوای درباره ش بشنوی، لابد اولین چیزی که می خوای بدونی اینه که کجا به دنیا اومده م و بچگی گَندَم چه جوری بوده و پدر مادرم قبل از به دنیا اومدنم چی کار می کرده ن و از این جور مزخرفات دیوید کاپرفیلدی؛ اما من اصلاً حال و حوصلهٔ تعریف این چیزها رو ندارم. اولن که این حرفا خسته م می کنه، ثانین هم اگه یه چیز کاملاً خصوصی دربارهٔ پدر مادرم بگم هر دوشون خونروش دو قبضه می گیرن. هر دوشون سر این چیزها حسابی حساسن. مخصوصن پدرم.» -> ناتور دشت، شروع داستان/ ۱۹۵۱ میلادی - ترجمه: محمد نجفی
• «شاخص ترین تفاوت میان لذت و خوشبختی این است که لذت مایع است و خوشبختی جامد.»، نام ترجمهٔ فارسی دلتنگی های نقاش خیابان چهل و هشتم -> دوران حزن آلود زندگی آقای دومیه اسمیت
• «تفاوت میان یک انسان بی تجربه و انسانی مجرب در این است که اولی به هر بهانه خواهان مرگی شرافت مندانه است، در حالی که دومی به خاطر هر چیزی به فروتنی زندگی را دوست دارد.» -> ناتور دشت، بخش ۲۴/ ۱۹۵۱ میلادی
• «همه ش مجسم می کنم که هزارها بچهٔ کوچیک دارن تو دشت بازی می کنن و هیش کی هم اون جا نیس، منظورم آدم بزرگه، جز من. من هم لبهٔ یه پرت گاه خطرناک وایساده م و باید هر کسی رو که میاد طرف پرتگاه بگیرم… تمام روز کارم همینه. یه ناتورِ دشتم…» -> ناتور دشت، بخش ۲۲/ ۱۹۵۱ میلادی - ترجمه: محمد نجفی
• «هیچ کس نمی تواند آموزگاری را از آنچه در پیش دارد منصرف کند. او به هرحال کارش را انجام می دهد.» -> ناتور دشت، بخش دوم/ ۱۹۵۱ میلادی