باقر آیت الله زاده شیرازی. باقر آیت الله زاده شیرازی (۱ شهریور ۱۳۱۵–۲۸ مرداد ۱۳۸۶)، معمار، مرمت گر، استاد دانشگاه، چهره ماندگار عرصه معماری، حفاظت و مرمت بناهای تاریخی ایران و عضو پیوسته فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران بود. او بنیان گذار مرمت علمی بناها، محوطه ها و بافت های تاریخی در ایران و از بنیان گذاران سازمان میراث فرهنگی کشور است.
معماری اسلامی: شکل، کارکرد، معنی. روبرت هیلن براند. تهران: روزنه، ۱۳۸۰. شابک ۹۶۴-۶۱۷۶-۷۷-۱
بین دو زمین لرزه: میراث فرهنگی در مناطق زلزله خیز. برنارد ام فیلدن. ترجمه پیوست ها از بحرالعلومی. تهران: موسسه فرهنگی ایکوموس ایران، ۱۳۸۳.
حفاظت و مرمت سازه ای میراث معماری. جورجو کروچی. ترجمه باقر آیت الله زاده شیرازی، مهرداد حجازی؛ ویراستار میترا طاهری لطفی. تهران: دفتر پژوهش های فرهنگی: شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران، ۱۳۹۵. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۷۹-۳۷۰-۸
باقر آیت الله زاده شیرازی، فرزند سید محمدحسین شیرازی و از نوادگان میرزای شیرازی، در سال ۱۳۱۵ هجری شمسی در خانواده ای ایرانی و مذهبی در نجف به دنیا آمد. مادر او فرزند سید محمدکاظم شیرازی (از مراجع تقلید) بود. او تا سن ۴ سالگی در نجف زیست و سپس در دوران جنگ جهانی دوم با خانواده به تهران آمد. تا سال دوم ابتدایی در تهران درس خواند و دوباره با خانواده راهی نجف شد و در آنجا به توصیه پدر خود در مدرسه طوسی، قرآن و نهج البلاغه را فراگرفت. سپس وارد مدرسه علوی نجف شد و تا سال ششم ابتدایی را در این مدرسه گذرانید. او دوران کودکی خود را در کنار شخصیت های برجسته حوزوی گذراند و این افراد و شرایط آن فضا در زندگی او و شکل گیری شخصیتش تأثیری پایدار به جای گذاشتند. پس از کلاس ششم ابتدایی دوباره به ایران مراجعت کرد و به همراه خانواده خود در محله سرچشمه تهران، سکنی گزید.
آیت الله زاده شیرازی در سال ۱۳۳۵ موفق به اخذ دیپلم ریاضی از دبیرستان دارالفنون شد و در سال ۱۳۴۲ با درجهٔ عالی در مقطع کارشناسی ارشد رشتهٔ معماری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. عنوان پایان نامه کارشناسی ارشد او طرح پیشنهادی کانون اصلاح و تربیت اطفال بزهکار بود.
در سال ۱۳۴۳ برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفت و در سال ۱۳۵۰ (۱۹۷۱ میلادی) با درجهٔ عالی موفق به اخذ مدرک دکتری در رشته مطالعه و مرمت بناها و بافت های تاریخی از دانشکده معماری دانشگاه رم شد. عنوان پایان نامه دکترای وی Progetto di Rianimazione del Bazar di Isfahan il Centro Antico Commerciale a Culturale della Citta (پروژه احیای بازار اصفهان – مرکز کهن تجاری و فرهنگی شهر) بود که تحت نظارت و راهنمایی معمار مشهور ایتالیایی دکتر دِ آنجلیز (De Angelis d'Ossat) نوشته شد.
معماری اسلامی: شکل، کارکرد، معنی. روبرت هیلن براند. تهران: روزنه، ۱۳۸۰. شابک ۹۶۴-۶۱۷۶-۷۷-۱
بین دو زمین لرزه: میراث فرهنگی در مناطق زلزله خیز. برنارد ام فیلدن. ترجمه پیوست ها از بحرالعلومی. تهران: موسسه فرهنگی ایکوموس ایران، ۱۳۸۳.
حفاظت و مرمت سازه ای میراث معماری. جورجو کروچی. ترجمه باقر آیت الله زاده شیرازی، مهرداد حجازی؛ ویراستار میترا طاهری لطفی. تهران: دفتر پژوهش های فرهنگی: شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران، ۱۳۹۵. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۷۹-۳۷۰-۸
باقر آیت الله زاده شیرازی، فرزند سید محمدحسین شیرازی و از نوادگان میرزای شیرازی، در سال ۱۳۱۵ هجری شمسی در خانواده ای ایرانی و مذهبی در نجف به دنیا آمد. مادر او فرزند سید محمدکاظم شیرازی (از مراجع تقلید) بود. او تا سن ۴ سالگی در نجف زیست و سپس در دوران جنگ جهانی دوم با خانواده به تهران آمد. تا سال دوم ابتدایی در تهران درس خواند و دوباره با خانواده راهی نجف شد و در آنجا به توصیه پدر خود در مدرسه طوسی، قرآن و نهج البلاغه را فراگرفت. سپس وارد مدرسه علوی نجف شد و تا سال ششم ابتدایی را در این مدرسه گذرانید. او دوران کودکی خود را در کنار شخصیت های برجسته حوزوی گذراند و این افراد و شرایط آن فضا در زندگی او و شکل گیری شخصیتش تأثیری پایدار به جای گذاشتند. پس از کلاس ششم ابتدایی دوباره به ایران مراجعت کرد و به همراه خانواده خود در محله سرچشمه تهران، سکنی گزید.
آیت الله زاده شیرازی در سال ۱۳۳۵ موفق به اخذ دیپلم ریاضی از دبیرستان دارالفنون شد و در سال ۱۳۴۲ با درجهٔ عالی در مقطع کارشناسی ارشد رشتهٔ معماری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. عنوان پایان نامه کارشناسی ارشد او طرح پیشنهادی کانون اصلاح و تربیت اطفال بزهکار بود.
در سال ۱۳۴۳ برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفت و در سال ۱۳۵۰ (۱۹۷۱ میلادی) با درجهٔ عالی موفق به اخذ مدرک دکتری در رشته مطالعه و مرمت بناها و بافت های تاریخی از دانشکده معماری دانشگاه رم شد. عنوان پایان نامه دکترای وی Progetto di Rianimazione del Bazar di Isfahan il Centro Antico Commerciale a Culturale della Citta (پروژه احیای بازار اصفهان – مرکز کهن تجاری و فرهنگی شهر) بود که تحت نظارت و راهنمایی معمار مشهور ایتالیایی دکتر دِ آنجلیز (De Angelis d'Ossat) نوشته شد.