حسام الدین خویی

حسام الدین حسن بن عبدالمومنین خویی(زنده در ۷۰۹ ه.ق)ادیب،شاعر و منشی چیره دست عهد خود بود.وی برای در امان ماندن از حمله مغولان، مجبور به ترک زادگاهش خوی و مهاجرت به آسیای صغیر شد و در شهر قسطمونی به دربار مظفرالدین یولق ارسلان را یافت و به کتابت و منشی گری پرداخت.اشعاری در باب احوال و او:
• مانند حسام در سخن کوش کاهل سخن اند افضل الناس• خود را چه سبب خوی نویسد خوی منشا اوست،شهر سیواس• ریحانه چه عجب بود ز گلشن وز مورد عذب آب روشن• جرعه کافی بود از خم برای چاشنی مجلسی را بسی بود یک دسته ریحان ز باغ• التماس قلم