پیمان خازنی

پیمان خازنی، آهنگساز، نوازندهٔ تار و موسیقیدان ایرانی است.
شوخی - دو نوازی تار و پیانو ۱۳۸۷
چکاوک - با صدای محسن شاهرودی و دکلمه محمد صالح علا ۱۳۸۸
سیه چشم - با صدای علی رستمیان ۱۳۸۸
پریچهره - با صدای سینا سرلک ۱۳۸۸
فکر و فریاد - باصدای سینا سرلک ۱۳۸۹
بیاد من باش - با صدای سالار عقیلی ۱۳۹۲
کجاست خانه باد - با دکلمه الهام پاوه نژاد ۱۳۹۳
تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم - با صدای نوشین طافی و محسن کرامتی ۱۳۹۳
همهمهٔ کاشی ها - تکنوازی تار ۱۳۹۶
پیمان خازنی در تهران و در خانواده ای هنری متولد شد. او از پنج سالگی در مرکز حفظ و اشاعهٔ موسیقی ایران به نواختن سه تار مشغول شد و از هفت سالگی تار نواختن را آغاز نمود. در سن هشت سالگی نزد کیوان ساکت نوازندگی را ادامه داد و از یازده سالگی فعالیت ارکستر نوازی خود را آغاز کرد. وی در این سال ها از محضر اساتیدی چون امیر اسلامی، هنگامه اخوان، رامین بهنا بهره جست و همچنین تحصیلات خود را در رشته مردم شناسی و آهنگسازی به پایان رساند.
نخستین آلبوم پیمان خازنی با نام شوخی اثری تلفیقی از تار و پیانو بود که در سال ۱۳۸۷ منتشر شد. آلبوم دوم وی چکاوک نام داشت که با صدای محسن شاهرودی و حضور (محمد صالح علا) منتشر شد. پس از آن آلبوم سیه چشم با صدای (علی رستمیان) و دو آلبوم با نامهای پریچهره و فکر و فریاد با صدای سینا سرلک و آهنگسازی وی منتشر شد. او همچنین دو آلبوم فکر و فریادو پریچهره را منتشر کرده است. آلبوم دیگر او «بر من گذشت» است که محمد خاتمی رئیس جمهور پیشین بر ان یادداشتی نوشت.آلبوم به یاد من باش با صدای سالار عقیلی یکی دیگر از آثار این آهنگساز است که در سال ۱۳۹۲منتشر شد.پیمان خازنی همچنین آهنگ سازی آلبوم موسیقی که با صدای حسین علیشاپور با «یاد برنامهٔ گلها» ضبط می شود را بر عهده دارد.در نوروز ۱۳۹۵ پیمان خازنی از سوی یونسکو به هندوستان دعوت شد تا به عنوان یک موسیقیدان ایرانی برای مراسم نوروز در دهلی نو موسیقی اجرا کند. او همچنین در یک همکاری با علی شمس، منظومهٔ هفت پیکر حکیم نظامی گنجوی را در قالب یک پرفورمنس با هفت دستگاه موسیقی ردیف دستگاهی اجرا کرد. او در این اجرا پیوند فرش ایرانی و موسیقی و ادبیات را محور کار خویش قرار داده است. وی در سال ۱۳۹۶ از آلبوم همهمهٔ کاشی ها با مقدمه ای از نادر مشایخی رونمایی کرد.
پیمان خازنی، پس از انتشار آلبوم هم همه کاشی ها، تصمیم گرفت آن را با شکلی متفاوت روی صحنه ببرد. برای این کار رضا موسوی به عنوان کارگردان با وی همکاری کرد. این پرفرمنس برخلاف اصل اثر که تکنوازی تار است، به صورت ارکسترال کوچک روی صحنه رفت. عناصری چون دکور، طراحی صحنه، طراحی نور، پروژکشن، انیمیشن، عروسک گردانی، رقصنده، طراحی لباس و رفتاری متفاوت در آداب صحنه، ویژگی های این اجرا بودند.

پیمان خازنی (۱۹۸۳، تهران) آهنگساز، نوازندهٔ تار و موسیقیدان ایرانی است.
• «معمولاً وقتی یک آهنگ ساز به سمت استفاده شعر در اثرش حرکت می کند یعنی علاقه مند است اثرش را کمی عمومی تر دنبال کند.»• «به نظر من همان گونه که کلام، گزیده و مختصری از مفهوم است، موسیقی نیز باید به سمت ساده ترشدن و حذف غیر ضروریات حرکت کند و البته باید بگویم که این مرحله بسیار حساس و ظریف است.»• «آثار بی کلامم کاملاً شخصی است و مخاطب اصلی اش خودم هستم. حال اگر دیگران هم با آن همسو شدند خب چه بهتر.»• «من کار بی کلام می کنم تا حالم خوب شود همین و بس.»• «یک موزیسین برای همیشه باید به مخاطبش فکر کند، اما نه تا آن اندازه که خودش را فراموش کند.»• «وقتی من مشغول ساخت آثاری هستم که خواننده دارد، مخاطب را بیشتر از حد معمول خودم در نظر می گیرم، اما در تک نوازی هایم به تیمار و نگهداری از دلم بیشتر اهتمام دارم.»• «اساساً هنر با مخاطبانش است که معنا پیدا می کند.»• «تألیفات یک آهنگ ساز قسمتی از اتفاقات زندگی اش است و صفحه ای از صفحات تقویم زندگی اش محسوب می شود.»• «هر نگاهی یک روز آغاز می شود و یک روز به پایان می رسد.»• «هنر بدون تجربه سروصدایی بیش نیست و انسان بدون میل به تجربه با یک آدم آهنی فرقی ندارد.»• «جهان معناها امروز در حال تکثر است و از مفاهیم متنوع اشباع شده است. پس فقط ایده پردازی های جدی و چیدمان های متفاوت می تواند مخاطبان را به سالن های کنسرت بیاورد.» «در مصاحبه با »؛ چاپ ۳ مه ۲۰۱۷/ ۱۳ اردیبشهت ۱۳۹۶ -> روزنامهٔ شرق