اَزرَقی هِرَوی شاعر پارسی نیمهٔ دوم قرن پنجم هجری است که در دربار سلجوقیان در زادگاه خود هرات به سر می برد. ازرقی برخی از بهترین توصیف های طبیعت به زبان فارسی را سروده است.
دائرةالمعارف فارسی (به سرپرستی غلامحسین مصاحب)
امین پور، قیصر: ازرقی نوآور ستایشگر. در: مجله: «ادبیات» دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تربیت معلم». زمستان ۱۳۸۳ و بهار و تابستان ۱۳۸۴ - شماره ۴۷ و ۴۸ و ۴۹. (از صفحه ۵ تا ۴۴).
شرف الزمان ابوالمحاسن زین الدین ابوبکر جعفر بن اسمعیل وراق هروی متخلص به ازرقی، درگذشتهٔ حدود ۴۶۵ هجری/۱۰۷۰ میلادی است. با شمس الدوله طغانشاه پسر الب ارسلان، حاکم خراسان معاصر بود و او را مدح کرد.
ازرقی به سبک خراسانی شعر می سرود و از او قصیدههای پراکنده ای به جا مانده که در دفتری فراهم آورده اند. گونه شعر او را طلیعه خروج از سبک خراسانی و زمینه برآمدن سبک عراقی به شمار آورده اند. سروده های ازرقی پرآرایه و زبان اشعارش دشوار است.
به گفته بدیع الزمان فروزانفر، ازرقی «در طریقه شعر گرد سبک عنصری می گردد و به جواب قصایدش نظر دارد … از معانی علمی مخصوصاً ریاضی شعرش خالی نیست»
دائرةالمعارف فارسی (به سرپرستی غلامحسین مصاحب)
امین پور، قیصر: ازرقی نوآور ستایشگر. در: مجله: «ادبیات» دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تربیت معلم». زمستان ۱۳۸۳ و بهار و تابستان ۱۳۸۴ - شماره ۴۷ و ۴۸ و ۴۹. (از صفحه ۵ تا ۴۴).
شرف الزمان ابوالمحاسن زین الدین ابوبکر جعفر بن اسمعیل وراق هروی متخلص به ازرقی، درگذشتهٔ حدود ۴۶۵ هجری/۱۰۷۰ میلادی است. با شمس الدوله طغانشاه پسر الب ارسلان، حاکم خراسان معاصر بود و او را مدح کرد.
ازرقی به سبک خراسانی شعر می سرود و از او قصیدههای پراکنده ای به جا مانده که در دفتری فراهم آورده اند. گونه شعر او را طلیعه خروج از سبک خراسانی و زمینه برآمدن سبک عراقی به شمار آورده اند. سروده های ازرقی پرآرایه و زبان اشعارش دشوار است.
به گفته بدیع الزمان فروزانفر، ازرقی «در طریقه شعر گرد سبک عنصری می گردد و به جواب قصایدش نظر دارد … از معانی علمی مخصوصاً ریاضی شعرش خالی نیست»
wiki: ازرقی هروی