پیمان سلطانی

پیمان سلطانی،(۲۷ دی ماه ۱۳۴۹)، آهنگساز، رهبر ارکستر، نوازنده و نظریه پرداز موسیقی است. او فرزند فرخنده حاجی زاده نویسنده و شاعر معاصر است. عمدهٔ شهرت او، به واسطهٔ اجراهایی است که به عنوان رهبر ارکستر ملل (ارکستر پرسپولیس) داشته است که از شاخص ترین آن ها، بازسازی و اجرای آهنگی قدیمی با شعر بیژن ترقی و صدای سالار عقیلی است.
مدیریت اولین صداخانهٔ موسیقی ایران در سال ۱۳۷۶ در فرهنگسرای سرو
عضویت در انجمن روزنامه نگاران و خبرنگاران ایران از ابتدا تا زمان انحلال
عضویت در فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران IFJ
مدیریت و بنیان گذاری انجمن آهنگسازان معاصر ایران در فاصلهٔ سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳
عضو کمیتهٔ بین المللی ایکوم و مدیر کارگروه موسیقی ایکوم (ICOM) و (CIMCIM) در ایران از سال ۱۳۸۳
مدیر موزهٔ موسیقی آواها و نواهای شیراز از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۵
عضو انجمن منتقدین و پژوهشگران موزهٔ هنرهای معاصر ایران در سال ۱۳۸۳
استاد دانشگاه هنر از سال ۱۳۸۳ (برای مدتی)
عضو افتخاری کانون نویسندگان ایران از سال ۱۳۹۳
پیمان سلطانی در یک خانوادهٔ فرهنگی متوسط کرمانی چشم به جهان گشود، در ۴ سالگی از محل تولدش تبریز به کرمان و در ۱۶ سالگی به تهران مهاجرت می کند.
وی فعالیت خود را در موسیقی، نقاشی و ادبیات از کودکی (سال ۱۳۵۶) در کارگاه موسیقی سازمان فرهنگ و هنر و رادیو و تلویزیون ملی ایران آغاز کرد و سپس در حوزهٔ گرافیک و موسیقی تحصیلات خود را ادامه داد. معلمان اولیه اش در دوران کودکی آقایان محمد امام، محمد حاجی زاده، خلیل برهانی و مادرش(فرخنده حاجی زاده- نویسنده و شاعر) بودند. وی در سال ۱۳۶۶ به تهران عزیمت کرد و از محضر استادان برجسته ای چون فرامرز پایور، مجید کیانی، هوشنگ ظریف و … در زمینهٔ نوازندگی سنتور، تار و سه تار بهره گرفت و در عرصهٔ آهنگسازی، رهبری ارکستر، هارمونی، کنترپوان، ارکستراسیون و فرم نزد محمدتقی مسعودیه، فرهاد فخرالدینی، امانوئل ملیک اصلانیان، توماس کریستین داوید، یوری داویتیان و … موسیقی را فرا گرفت.
وی از سال ۱۳۶۷ به تدریس در حوزه های نوازندگی، مبانی آهنگسازی، آشنایی با مکتب ها، جنبش ها و جریان های موسیقی قرن بیستم، شناخت موسیقی، تاریخ موسیقی، تلفیق شعر و موسیقی، روش های نوین آواز خوانی، فلسفهٔ موسیقی معاصر و … پرداخت و از سال ۱۳۶۸ با اجرای کنسرت، خلق آثار موسیقی، سخنرانی، اجرای پرفورمنس، برگزاری مستر کلاس و ورک شاپ و هم چنین تألیف مقاله، نقد و پژوهش موسیقی در داخل و خارج از کشور فعالیت های خود را گسترش داد.سلطانی از سال ۱۳۶۸ سرپرست گروه موسیقی شبان رود و سرپرست گروه موسیقی شنیدستان بود و تا سال ۱۳۷۸ این دو ارکستر را اداره می کرد.

پیمان سلطانی (۱۷ ژانویه ۱۹۷۱، کرمان) موسیقیدان، نوازنده و رهبر ارکستر ایرانی است.
• «همین که من با شخص دیگری همانند نیستم، هویت من را می سازد. در واقع فردیّتِ من، هویتم است.»• «هویت من انبوهی از مؤلفه هاست که تنها به اطلاعات اداره ثبت احوال مربوط نمی شود. انسان های تراریخته هم به سبب تفاوت در زمان تولدشان یکسان نیستند. من با بسیاری از مردم در یک آیین، یک باور دینی، یک زبان، یک شغل، یک محیط اجتماعی و فهرست بی شمار دیگری مشترک هستم. این عناصر می توانند شخصیت من را تشکیل دهند؛ اما اغلب آنها اکتسابی اند. در هر صورت، غنای من را همین یکتایی ام می سازد.»• «شاید هم، وطن آدمی در قلب کسانی است که دوست شان می داریم.»• «هویت من را پارادوکس های بنیادی فرهنگ زیستی ام می سازند. زبان فارسی هویت مشترک مردم من نیست؛ چراکه هرکس با افکار متفاوت خودش با آن سخن می گوید و میان هرکدام از آنها قرن ها فاصله است.»• «من زبان فارسی را در کنار تمامی زبان های اقوام ایرانی می پذیرم.»• «من به دنبال یک مبارزه برای دستیابی به هویت انسانی ام.»• «هنرمند تا زمانی که منابع اجتماعی قدرت را نشناسد، نمی تواند به مرکز قدرت نزدیک شود و تضادهای های جامعه اش را بشناسد.»• «ایران امروز پر از تناقض است… همه ما متخصص مخفی نگه داشتن خودمان شده ایم و همیشه نگرانی آشکارشدن را داریم … .»• «غالباً، ذات هویت را وطن دوستی، وفاداری به سنت و تجدد و زبان می دانند اما به نظر من سواد عاطفی، تساهل و بازبودن ایرانی، مدنیت و تمدن ارجح بر این موارد است.»• «من موسیقی را خارج از ایدئولوژی دنبال می کنم.»• «حقیقت زن معاصر ایرانی این است که دیگر عاشق نیست، قهرمان نیست و سرنوشت را نمی تواند عوض کند، در واقع از آن زن باشکوه اساطیری فاصله گرفته است.»• «به نظر من در دوران جنگ، زنان قهرمان هستند، نه مردان، چراکه زنان، مردان را برای رفتن به جنگ نهیب دادند و پشت آنها ایستادند. من قهرمان جنگ را، مادر سرباز جان باخته می دانم.»مصاحبه با روزنامهٔ ؛ چاپ ۲۳ اوت ۲۰۱۳ / ۴ مرداد ۱۳۹۶ -> شرق