پناه کردن

( مصدر ) ۱- در حمایت کسی یا چیزی در آمدن زنهار خواستن پناه بردن التجا.

پناه کردن. [ پ َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) پناه بردن. زنهار خواستن. التجاء. در حمایت کسی یا چیزی درآمدن :
چو کردم به دارای گیتی پناه
بدل شادمان گشتم از تاج وگاه.بکوشید و کردار مردان کنید
پناه از بلاها به یزدان کنید.آسمان سرگشته کی ماندی اگر
باثبات دولتت کردی پناه.عاجزی بود کرد با تو پناه
از بد روزگار بدگوهر. || پناه دادن :
دین و دنیا را تو کردستی پناه از اضطراب
ملک و دولت را تودادستی امان از اضطراب.