چهارشنبه بازار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چهارشنبه بازار. [ چ َ / چ ِ شَم ْ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) بازاری که روستائیان روزهای چهارشنبه بیرون از شهر در میدان وسیعی بپا دارند و در آن چهارپایان و سایر کالاهای خود را در معرض خرید وفروش درآورند. این بازار در هر نقطه به یکی از روزهای هفته اختصاص مییابد و بنام همان روز نامیده میشودمانند: شنبه بازار، یکشنبه بازار، و دوشنبه بازار... || (اِخ ) نام بازاری که در خیابان طبرسی مشهد واقع است و فروشندگان همه روزه در کنار بساطهای خود به خرید و فروش اشیاء کهنه و فرسوده میپردازند.
چهارشنبه بازار. [ چ َ / چ ِ شَم ْ ب َ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه رشت به آستارا میان رضوان ده و ارده جان در 72800 متری رشت . (یادداشت مؤلف ). بازار کوچکی است جزء دهستان گیل دولاب بخش رضوان ده شهرستان طوالش ، در هزارگزی شمال رضوان ده بین آبادیهای ارده کنار شفارود، سندیان و رضوان ده واقع گردیده و چنانکه از نامش پیداست روزهای چهارشنبه بازار عمومی دارد 80 تن سکنه و 50دربند دکان دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).
چهارشنبه بازار. [ چ َ / چ ِ شَم ْ ب َ ] ( اِخ ) نام محلی کنار راه رشت به آستارا میان رضوان ده و ارده جان در 72800 متری رشت. ( یادداشت مؤلف ). بازار کوچکی است جزء دهستان گیل دولاب بخش رضوان ده شهرستان طوالش ، در هزارگزی شمال رضوان ده بین آبادیهای ارده کنار شفارود، سندیان و رضوان ده واقع گردیده و چنانکه از نامش پیداست روزهای چهارشنبه بازار عمومی دارد 80 تن سکنه و 50دربند دکان دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).