جفا بردن

متحمل جفا و ستم شدن آزار و ظلم کسی را برخود هموار کردن .

جفا بردن. [ ج َ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) متحمل جفا و ستم شدن. آزار و ظلم کسی را بر خود هموار کردن. تحمل جور و خشونت دیگری را کردن. جفا کشیدن :
عیسی که دمش نداشت دودی
میبرد جفای هر جهودی.ز دشمن جفا بردی از بهر دوست
که تریاک اکبر بود زهر دوست.ضرورتست بلا دیدن و جفا بردن
ز دست آن که ندارد بحسن همتائی.سعدی جفا نبرده چه دانی تو قدر یار
تحصیل کام دل به تکاپوی خوشتر است.ز دست ترک خطائی کسی جفا چندین
نمیبرد که من از دست ترک شیرازی.بیش احتمال جور و جفا بردنم نماند.