( صفت ) کم گوی کم سخن .
پنبه دهن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پنبه دهن. [ پَم ْ ب َ / ب ِ دَ هََ ] ( ص مرکب ) پنبه دهان.کنایه از کم گو و کم سخن. ( غیاث اللغات ) :
پنبه دهنا کدام روئی
سوزن پلکا کدام سوئی ؟
پنبه دهنا کدام روئی
سوزن پلکا کدام سوئی ؟
امیرخسرو ( از آنندراج ).
از دو بیت شاهد پنبه دهان و پنبه دهن معنی مفهوم نمیشود، محتاج تأیید است.کلمات دیگر: