پنبه دوخ. [ پَم ْ ب َ / ب ِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) لوئی : و دیوار خانه بگل پاکیزه اندوده باشند و اگر بعوض کاه اندر آن گل ، پنبه دوخ کرده باشند سخت نیک باشد. ( ذخیره خوارزمشاهی ).
